Schietvereniging CNBB: Relaxen met een wapen

Schietgrage cowboys, zo worden sportschutters al te vaak afgeschilderd. Net als bij andere schietclubs hopen ze bij de schietsectie van de Club van de Nationale Bank van België (CNBB) dat de zilveren olympische medaille van Lionel Cox dat beeld bijstelt.

"Het is niet zo dat ik meteen meer telefoontjes verwacht door de prestatie van Cox op de Olympische Spelen," vertelt Guy Schummer (53) van de CNBB-schuttersafdeling, "maar ik hoop wel dat zijn medaille het beeld van de schutters helpt te veranderen. Bepaalde gebeurtenissen hebben voor een negatief beeld gezorgd, en om een vergunning te krijgen moet je door een hele administratieve rompslomp. Pas op, ik vind controle goed. Maar het beleid volgt gewoon niet. Er zijn 'op straat' nog altijd evenveel wapens te vinden als vroeger."

De CNBB heeft haar thuishaven in Sint-Agatha-Berchem, waar ze verschillende sporten organiseert en culturele activiteiten aanbiedt. De club is exclusief voor werknemers van de Nationale Bank van België, die hier al meer dan een eeuw komen sporten. De hiërarchie van de werkvloer wordt even vergeten, iedereen wordt gewoon bij de voornaam aangesproken. "De sfeer is heel gemoedelijk. Onze schietsectie telt ongeveer honderdtachtig leden, maar daar zitten heel wat sympathisanten bij. We hebben een vijftiental competitieschutters, onder wie een paar kampioenen van Brabant. En in tegenstelling tot wat velen denken, zijn er ook heel wat dames aangesloten."

"We schieten hier alleen met luchtdrukpistool en karabijn. De kogels zijn kleine loden balletjes, zoals op de kermis. De wapens zijn vrij te koop, maar voor een competitiegeweer zoals die waarmee wij schieten, leg je toch al snel 1.500 à 2.000 euro neer. Dat is wat anders dan op de kermis (lacht)."

In de schietstand van CNBB wordt van een afstand van tien meter geschoten. Leden die met echte kogels willen schieten, worden doorverwezen naar de schietstand in de Anderlechtse Konijnenstraat, waar de CNBB samenwerkt met de lokale schietclub. Daar wordt onder meer aan vijftig meter liggen karabijnschieten gedaan, zoals olympiër Cox doet. "Het is een sport die enorm veel concentratie vraagt. Bij luchtdrukgeweren duurt een wedstrijd meestal één uur en 45 minuten, een tijdspanne waarin je je concentratie constant moet behouden. Ik ben bijvoorbeeld op een punt gekomen waarop ik kijk, maar zelf mijn vinger niet beweeg. Als mijn brein het juiste beeld ziet, wordt de trekker overgehaald."

"Ook hier is de medaille van Cox een goede zaak, want het toont dat schieten een echte sport is die onnodig een negatief beeld oproept. Het wapen is gewoon het instrument, zoals een racket voor een tennisspeler. Ik ben geen wapenfanaat, maar de concentratie en de gecontroleerde ademhaling die je nodig hebt, doen ongelooflijk deugd. Het werkt zelfs relaxerend. Ook in het dagelijkse leven helpt het mij, bijvoorbeeld om me beter te concentreren. Ik raad het iedereen aan."