Sportcolumn David Steegen: De gentleman

"David, ik heb een akkoord met Sparta Praag. Misschien moeten we dat aankondigen?" Daniel Zitka staat wat bedremmeld naast me. De keeper kijkt me verlegen aan. Alsof hij het zelf niet helemaal gelooft. Ik weet niet wat ik moet zeggen. 'Proficiat' klinkt raar. Sparta Praag is Real Madrid niet. Ik stel voor om een persbericht op te stellen en dat op onze website te publiceren. Daniel Zitka knikt. We bespreken de organisatie van een persconferentie de dag nadien. Tenslotte is hij een boegbeeld en koesteren de supporters de beminnelijke Tsjech.

Zitka is een man uit de duizend. Elke dag kwam hij langs op kantoor. 'Zitty' heeft elf jaar in ons land gewoond. Zijn twee dochters zijn hier geboren. Het sluitstuk gaf veel terug aan Anderlecht. Vier titels en een beker in acht seizoenen. Een gewone jongen zonder kapsones. Een onverbeterlijke positivo. Toen Wasyls been werd gebroken, stond hij naast me aan de rand van het veld. Hij was de eerste om zich over de onfortuinlijke Pool te ontfermen. Zitka bleef minutenlang op hem inpraten terwijl de clubdokter de eerste zorgen toediende.

Zitka speelde ontelbare Europese wedstrijden voor Anderlecht. Zoals tegen Olympique Lyon in de Cham­pions League enkele seizoenen geleden. Sporting was beter. Een wedstrijd die paars-wit moest winnen. Een ingebeelde strafschopfout van Zitka tegen een doorgebroken speler van Lyon gooide roet in het eten. Alle Brusselaars maakten veel misbaar bij de dwalende ref. Zitka zei niets en maakte een kort, maar duidelijk gebaar. Het was geen penalty. De strafschop werd omgezet en de Tsjech speelde door alsof er niets gebeurd was.

Op de club houdt iedereen van Daniel Zitka. Hij kwam elke dag langs bij alle afdelingen. Als een collega, van welke dienst dan ook, een verjaardagsdrink organiseerde, dan was hij, als enige speler, steevast van de partij.

Ik heb hem maar een seizoen meegemaakt, maar ik zal hem nooit vergeten. Zoals Daniel Zitka is er maar één. Een man uit een
stuk.

Hij revalideerde het voorbije jaar van een ernstige blessure. Sporadisch haalde hij de kern van het eerste elftal. En toch bleef hij lachen. Achteraf gaf hij toe dat hij, halfweg de zware inspanningen, getwijfeld heeft. Hij vertelde dat ook openlijk aan de algemeen directeur. Zo eerlijk is hij. Weinig voetballers doen het hem na.

Vervolgens ging het steeds beter. Coach Ariël Jacobs stelde hem op tijdens de laatste wedstrijd van het seizoen tegen STVV. Hij keepte alsof hij nooit weggeweest was. Als het sluitstuk enige hinder had gevoeld, zou hij gestopt zijn. Ondanks zijn nog lopende contract. Uiteindelijk stemt hij in om offi­cieel afscheid te nemen van de Belgische pers. Een uitzondering. Normaal organiseren we geen persconferenties voor vertrekkende spelers. Tenzij voor boegbeelden.

Wanneer de Tsjech in het stadion aankomt, heeft hij een kist champagne onder de arm. Hij sleurt er achteraf nog twee uit zijn wagen, en een doos hapjes en aardbeien. Hij werkt de persconferentie af met de glimlach, stuurt de journalisten kordaat weg en begint in de receptieruimte de aardbeien schoon te maken. Alle personeelsleden zijn welkom. Uniek. Hij drukt ons op het hart dat wij, de collega's, voor hem 'de club' zijn. Daniel Zitka is een gentleman.

Diezelfde middag rijdt hij moederziel alleen terug naar Tsjechië. Maandag begint Sparta Praag te trainen.