Sportcolumn David Steegen: De ovatie

Zondag volgt de moeilijke verplaatsing naar Brugge. Ze zullen moeten opstaan, de vedetten. Het talent zal het verschil maken. Wie dat niet gelooft, is een doemdenker. David Steegen gelooft dat talent, net als olie, altijd bovendrijft.

Winnen is een must, en elke overwinning is normaal. Zo is het sinds de onvergetelijke Sinibaldi-jaren in de jaren 1960.

Royal Sporting Club Anderlecht is nooit weggelopen voor haar ambities. De norm is om succesvol te zijn. Zowel voor de mensen van de club als voor de buitenwereld. Een gelijkspel veroorzaakt gemor; bij verlies is het regelrechte crisis. Dat is het zelfbepaalde lot van Sporting Anderlecht.

De club uit West-Brussel staat al bijna het volledige seizoen aan de leiding. Sinds 1 oktober 2011 al. Sinds enkele weken sputtert de motor. Stress en spanning remmen de prestaties af. Elke club kent wel eens een dipje. Het zuurverdiende punt in Luik en de overwinning tegen AA Gent hebben de club op de eerste plaats gehouden. De start van de finaleronde was matig tot slecht - een inspiratieloos gelijkspel tegen KV Kortrijk - en het thuisverlies tegen KRC Genk, het eerste in bijna een jaar tijd, doet pijn.

Hoewel. Het bestuur van paars-wit kan objectiveren. Tegen de Limburgers was de mentaliteit er (wat een verschil met de eerste inspiratieloze play-offwedstrijd tegen Kortrijk!), en enkele sterkhouders zijn uit vorm. Genk was slimmer en Kevin De Bruyne is sinds enkele weken de allerbeste van het land.

RSC Anderlecht heeft jarenlang naar de roodharige middenvelder gelonkt. Sinds zijn elfde levensjaar. Alles werd uit de kast gehaald om het godenjong naar de hoofdstad te lokken. Tevergeefs. Telkens kwam er roet in het eten. Eerst was hij te jong om naar Brussel te verhuizen, daarna werd hij te duur. Vanaf volgend seizoen maakt hij het mooie weer in het buitenland. Terecht. Of het onmiddellijk in de top van de Premier League zal lukken - De Bruyne tekende enkele weken geleden voor Chelsea FC -, lijkt ons sterk, maar hij is klaar om, à la Courtois, te scoren bij een buitenlandse subtopper.

Wat er ook van zij, de nederlaag kwam aan. Maar in tegenstelling tot andere slechte prestaties bleef het thuispubliek dit keer kalm. De jongens van Anderlecht werden voor een keer niet uitgefloten na een nederlaag. Het publiek genoot. Van King Kevin. Een speler naar het hart van het (voetbal)fijngevoelige Brusselse publiek.

Toen de begenadigde middenvelder door zijn coach Mario Been naar de kant gehaald werd, voor een publiekswissel, barstte er een oorverdovend applaus los. Nooit gezien. De Bruyne mocht genieten van een ovatie van het hele stadion. Dat gebeurt zelden, een speler van de tegenpartij huldigen die even voordien RSCA met de billen bloot had gezet.

Voor De Bruyne gaan de mensen naar het stadion. Als ze waar voor hun geld krijgen, worden de clubkleuren onbelangrijk. Het Belgische voetbal heeft vele smaakmakers. De Bruyne is vandaag waarschijnlijk de grootste. Samen met bijvoorbeeld Dieumerci Mbokani. Mati Suarez heeft het vandaag wat moeilijk, Milan Jovanovic zoekt naar zijn beste vorm, Lucas Biglia worstelt met een kleine vormcrisis. Dat komt allemaal wel goed. Geen twijfel mogelijk. Olie drijft altijd boven. Talent ook.

Zondag volgt de moeilijke verplaatsing naar Brugge. Ze zullen moeten opstaan, de vedetten. Het talent zal het verschil maken. Wie dat niet gelooft, is een doemdenker.

Eén ding is zeker. Het publiek van RSCA kent iets van voetbal. Dat heeft hun respectvolle behandeling van Kevin De Bruyne bewezen.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht