Sportcolumn David Steegen: Hemelvaart

De voorzitter van Royal Sporting Club Anderlecht zakte op hemelvaartdag naar het Constant Vanden Stockstadion af om te genieten van de open training. Een primeur, de eerste maal dat de deuren van het stadion voor een training opengaan.

De opkomst is overweldigend. Meer dan vierduizend fans zijn afgezakt naar Brussel om anderhalf uur lang van hun helden te genieten. De Mauves Army zorgt voor een onwezenlijke, bijna zuiderse, sfeer. De man met de megafoon heft het ene lied na het andere aan. Elke speler wordt bezongen. Ook de trainer mag delen in de lof. Er wordt gezongen alsof het om een wedstrijd gaat. Volledige families hebben er een daguitstap van gemaakt. Zij maken van Anderlecht een familiale volksclub. De buitenwereld wil het niet zien, maar wie paars bloed heeft, weet beter.

Roger Vanden Stock is een gelukkig man. Voor de training tuurt hij minutenlang naar het volmaakte speelveld. De preses is tevreden, hij glimlacht. "Zo'n plein hebben we nog nooit gehad. Het ligt perfect. Ik zal er maar terug afkomen om het niet kapot te lopen," lacht hij. Op Anderlecht gaat alle aandacht naar voetbal. De grasmat, de spelers en de bal. Dat is de definitie van Royal Sporting Club Anderlecht. Na de druk bijgewoonde training ontmoeten we drie veertigers, helemaal gehuld in paars-witte kleuren. Ze vertellen trots dat ze helemaal uit Luik naar Anderlecht gekomen zijn. Voor geen geld wilden ze deze buitenkans missen. De Luikse leraars geraken niet uitgepraat. Ze missen geen enkele thuiswedstrijd van hun geliefde club. Mannen met een missie. De mannen verzamelen zo veel mogelijk RSCA-attributen en delen die uit aan hun leerlingen. "Ons doel is om van zoveel mogelijk leerlingen Anderlechtsupporters te maken." Echte clubliefde.

Enkele dagen voor de open training ontvang ik een mailtje van een man uit Brugge. De hele familie is fan van Anderlecht. Hij heeft een foto van zijn lieftallig dochtertje van vier meegestuurd. De kleuter is helemaal in het paars en wit gehuld. De mama is Afrikaanse, het meisje is een mooi en schattig kindje met een lichte ebbenhouten huidskleur. De man vraagt of dochterlief op de foto mag met Dieumerci Mbokani. Ze willen niet voor niets naar de hoofdstad afreizen. Het antwoord is eerlijk. Het wordt een moeilijke bevalling. De spelers zullen zeker tijd maken voor de fans, maar iedereen tevreden stellen is onmogelijk te verzekeren. Tijdens de training vraag ik me af of de Brugse familie uiteindelijk afgezakt is naar Brussel. Na afloop maken de spelers en de trainers ruim de tijd voor de supporters. Samen met enkele collega's bekijken we het tafereel van op de zijlijn. Dit zijn dagen die iedere RSCA-medewerker met trots vervult. Guillaume Gillet, de held van de klassieker, neemt de meeste tijd voor de fans. Matchwinnaar zijn tegen de eeuwige rivaal maakt van voetballers helden. Tijdens het gesprek met de Luikenaars zie ik vanuit mijn ooghoek een blanke man, een Afrikaanse vrouw en een schattige kleuter blij door de Theo Verbeeckstraat wandelen. Ze zijn dan toch gekomen, de Bruggelingen.

Een dag later ontvang ik een vriendelijk mailtjeuit Brugge. De trotse papa dankt de club uitvoerig voor de mooie dag die hij met zijn familie heeft beleefd. Als bijlage zit een foto van het verlegen meisje met Cheikhou Kouyaté en Dieumerci Mbokani. De club heeft fans gelukkig gemaakt. Hun geluk is het onze. In goede en in kwade dagen.

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht