Sportcolumn David Steegen: Schoonheid in Brussel

Bozar is de moderne benaming van het Paleis voor Schone Kunsten. De hippe naamsverandering hoeft eigenlijk niet. De programmatie is zo verscheiden dat het bijna een misdaad is om niet minstens een keer per jaar het kunstencentrum af te zakken. Zaterdag was David Byrne aan de beurt. De inspirator van de Talking Heads.

Een held voor wie jong was in de jaren 1980. Wij zijn fan. De muzikale duizendpoot, inmiddels 61 jaar jong, werkt de voorbije jaren samen met de Texaanse zangeres Annie Clark. Ze laat zich St-Vincent noemen.

Toegegeven, wij zijn gekomen voor de songs van de Talking Heads. Daarvoor ondergaan we gewillig de avant-garde van het meisje met de brassband.

Sommige critici, mensen die betaald worden om er iets van te kennen, breken het concert achteraf helemaal af. Een artikel op de website van een vooraanstaand weekblad beschrijft de prestatie van Byrne en de zijnen als "potsierlijk" en "saai". De media overdrijven graag.

Misschien worden critici na jaren blasé, zijn ze toe aan iets anders of willen ze, op jeugdige leeftijd, aan het begin van de journalistenloopbaan, opvallen om enige marktwaarde te winnen. Dat doet men door zo scherp en negatief mogelijk uit de hoek te komen. Meestal ten koste van gevestigde waarden.

David Byrne is een held. Verre van potsierlijk en saai. Hij is altijd goed, zelfs als het slecht is. We hebben een gezellige avond beleefd. Groots was het concert niet, maar het is als kijken naar een wedstrijd van Diego Maradona in zijn nadagen als voetballer. Je weet dat het nooit meer zo mooi wordt als voorheen, maar de liefhebber geniet van die ene beweging, van dat geniale moment die de glorie van weleer heel even oproept. Het is vooral de onvoorwaardelijke, collectieve bewondering voor de virtuoos, de artiest, die de toeschouwer mild stemt. Fans willen niet dat er aan de status van 'hun' sterren getornd wordt.

David Byrne is een mooie man. Het spierwitte (natuurlijke) kapsel verstevigt het natuurlijk charisma, oud wordt de man nooit. Elke keer dat hij een lied uit het onsterfelijk Talking Heads materiaal uit vroegere tijden inzet, springt het publiek op uit de pluchen zetels. De imposante brassband zorgt voor de nodige sfeer, het blonde meisje van de experimentele groep heeft impact. De kruising van Madonna en Björk. Ze mogen schrijven wat ze willen.

We hebben ons uitstekend vermaakt, vooral omdat we, na het concert, backstage ontvangen werden. De organisator is een vriend. We mochten even aan tafel zitten met de voormalige frontman van de Talking Heads. Wat zeg je tegen een grootheid? We hebben hem kort en schroomvol proficiat gewenst. Graag waren we op de foto gegaan met de man. De moed om het te vragen ontbrak.

De dag nadien wordt Charleroi in Anderlecht met mooi voetbal weggespeeld. Paars-wit voetbalt bijwijlen dartel in het uitverkocht Constant Vanden Stockstadion. Een mooie avond. Voor de wedstrijd ontmoet ik, dankzij de manager, voetbalheld Louis Saha. De vroegere Franse international, de onbesproken vedette uit de Premier League (Ster van Manchester United, Fulham, Newcastle United, Everton FC, Sunderland FC en Tottenham Hotspur) is sinds kort gestopt met voetballen. Hij komt Anderlecht bezoeken. Mijn collega helpt. Dankzij hem durf ik op de foto. Het weekend is compleet. In Brussel beleeft een mens de mooiste avonturen.


David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht