"Maak van 8 mei een betaalde feestdag voor de Brusselaars": dat herhaalde de Brusselse meerderheid in de marge van het Irisfeest. Open VLD, Défi, PS, One.Brussels, Groen en Ecolo hebben samen een resolutie ingediend die dat mogelijk moet maken. Ook elders in België groeit de steun voor een jaarlijkse feestdag op 8 mei.
Op 8 mei vieren we niet alleen het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa, het is om die reden ook de officiële feestdag van het Brussels gewest. Die wordt elk jaar in de verf gezet met de Irisfeesten. Want de iris, een moerasbloem die welig tierde in het moeras waarop Brussel is gebouwd, is het symbool van het gewest.
Nu de verschillende gewesten zelf kunnen bepalen welke officiële feestdagen ze willen vieren, wil het Brussels Gewest van 8 mei een officiële feestdag maken. Dat betekent dat de Brusselaars die dag betaald verlof zouden krijgen.
Aan het Nationaal Gedenkteken Fort van Breendonk is zondag opgeroepen om van 8 mei een nationale feestdag te maken. De '8 mei-coalitie' had er zondagmiddag verzamelen geblazen om haar eis om 8 mei opnieuw als feestdag te erkennen kracht bij te zetten. Honderden vertegenwoordigers van vakbonden, middenveldorganisaties en politieke partijen waren aanwezig en riepen ook op om de strijd tegen het fascisme niet verloren te laten gaan.
De 8 mei-coalitie is een initiatief van Ellen De Soete, dochter van een verzetsstrijdster in de Tweede Wereldoorlog. De voorbije weken kreeg ze steeds meer bijval van een brede waaier aan organisaties en politieke partijen, vooral aan de linkerzijde van het spectrum. "8 mei was als einde van de Tweede Wereldoorlog ooit een feestdag in ons land", herhaalt ook De Soete.
"De politiek heeft dat van de kaart geveegd, maar wij vinden het hoogst noodzakelijk, ook als we zien wat er momenteel in de wereld gebeurt, dat de herdenking er opnieuw komt en dat we er weer bij stilstaan wat oorlog en fascisme kunnen doen." De 8 mei-coalitie roept verder op om meer aan herinneringseducatie te doen rond WOII en fascisme, en om extreemrechts duidelijker af te wijzen.
"Mijn mama was een verzetsvrouw en ze heeft zelf 70 jaar gezwegen over wat ze heeft meegemaakt, maar op het einde van haar leven heeft ze haar verhaal gedaan", vertelde De Soete aan persbureau Belga. "Ze heeft toen ook gezegd dat ze weer veel signalen zag van wat ze heeft gezien in de jaren dertig en ze zei: 'Er moet iets gebeuren'. Ik heb haar beloofd om iets te doen en hier staan we nu."
