Laatste column Jazz Brak: 'Het begin en het einde'

De Brusselse rapper JAZZ Brak schrijft om de twee weken een column over zijn leven als muzikant, leraar en vader. Hij neemt ook zelf telkens een foto die een unieke inkijk in zijn leven biedt.

Ik was 16, exact twintig jaar geleden ging ik voor de eerste keer naar een festival. Niet zomaar een festival, ik ging naar Couleur Café, met mijn vader. Behalve Arno, Zap Mama of Alpha Blondy, trad ook Kool Shen op. Een optreden in Brussel van een van de twee rappers van de rapcrew NTM wou ik niet missen. Het festivalterrein lag toen nog op tien minuten wandelen van het Noordstation, een stoffige verharde ondergrond met uitzicht op de blokken van de Noordwijk.

Na 2005 heb ik bij mijn weten geen editie gemist. Het was een vaste traditie waar heel de stad elkaar ieder jaar weer tegenkwam, met of zonder ticket. Het was dan ook ongelofelijk om er in 2015 voor de eerste keer met STIKSTOF op het podium te staan. We speelden toen om middernacht in de kleinste tent die tot de nok gevuld uit zijn dak ging, die herinnering staat tot vandaag de dag nog in ons geheugen gegrift.

Zo zie ik ons nog – vijf minuten voor we op moesten – achter de tent staan, en door een scheur in het tentzeil zien hoe die al gevuld stond met vrienden en bekende gezichten. Wij waren toen nog met vijf in de groep en hadden Romeo Elvis mee om ons nieuwe nummer ‘Dobberman’, samen te spelen. Brussel stond klaar en STIKSTOF ook.

Te kleine tent

Bij de eerste seconde lieten de dranghekken het leven en stond plots het publiek tegen het podium geplakt, een rolstoel ging de lucht in en de tent was te klein. De dag erna lazen we in de krant dat we gevaarlijker waren dan de Wu-Tang Clan dat tegelijkertijd op het hoofdpodium stond … LOOOWGIS.

In 2017 verhuisde het hele festival van de Thurn & Taxis-­site naar het Osseghempark, waar we in 2018 ons derde album voorstelden in het Groentheater, het openluchttheater in het park dat tijdens het weekend van Couleur Café omgedoopt wordt tot de Green Stage. En laat het net daar zijn dat ik zaterdag, exact tien jaar na onze eerste show, en twintig jaar na mijn eerste festival, mijn jongste album AUTOFOCUS mag komen voorstellen. Wat een eer. JAZZ BRAK, in Brussel, op de Greenstage van Couleur Café! Ik kijk er al maanden naar uit. Deze show zal, net als die eerste in 2015, in mijn geheugen gegrift worden.

Het is de officiële start van de zomer, want de week erna sta ik op de mainstage van Rock Werchter; en ook Rock Zottegem, Beleuvenissen, Rock Herk en de Gentse Feesten passeren de revue. De dag na de laatste show ruil ik de Belgische festivals in voor een huisje met zwembad in het midden van de Franse Ardèche. Daar ga ik met vrouw en kinderen genieten van twee weken rust.

Vandaag staan we nog maar aan het begin van de zomer, maar ook aan het einde van een hoofdstuk. De voorbije zes maanden schreef ik tweewekelijks een column die in dit magazine verscheen. Dit stukje is nu – voorlopig – het laatste. Dat was iets nieuws en anders dan alles wat ik voordien had gedaan, maar het is wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Merci om me te lezen … en tot op Couleur. ___JAZZ BRAK