Honderden kinderen in het ongewisse over middelbare school: 'Nemen wat we kunnen krijgen'

Ongeveer 800 Brusselse middelbare scholieren staan op een wachtlijst voor een school in het Nederlandstalig onderwijs. Volgens het lokale overlegplatform zal uiteindelijk 95 procent van hen in september een plaats vinden in Brussel of Vlaanderen. Maar de onzekerheid blijft zwaar doorwegen. BRUZZ sprak met enkele ouders over hoe het voelt om te moeten omgaan met deze onduidelijkheid.

Bo (12) zit nog steeds zonder school: 'We worden gedwongen om buiten Brussel te gaan'

Caroline Van Vlasselaer is de mama van Bo, die binnenkort afstudeert in het zesde leerjaar. Maar een plek in het middelbaar is er voorlopig nog niet. Bo staat op de wachtlijst.

“Onze eerste keuze was het Koninklijk Atheneum van Etterbeek, gevolgd door het Sint-Jozefscollege en Mater Dei,” vertelt Caroline. “We kozen vooral op basis van locatie en het gevoel dat we hadden tijdens de opendeurdagen.”

Ze hoopte op zijn minst dat Bo op één van die drie scholen binnen zou raken. Maar dat bleek te optimistisch geredeneerd. “We hebben wel een voorrangspositie, maar onze ranking is slecht. Iemand die op een van de scholen werkt, gaf al aan dat we weinig kans maken. Dan voelt zo’n voorrang niet echt als een voorrang. Zeker als broers en zussen automatisch voorgaan. De scholen zijn gewoon overrompeld.”

Caroline blijft niet stilzitten, dinsdag waagt ze haar kans bij de vrije inschrijvingen.
“We gaan aan de schoolpoorten staan en nemen wat we kunnen krijgen. We overwegen zelfs om in Vlaams-Brabant te zoeken, maar dat is qua bereikbaarheid allesbehalve ideaal.”

Ook voor Bo is het frustrerend. “Haar vrienden hebben wél al een plek. Gelukkig krijgt ze veel steun van hen. Ze bellen haar regelmatig om haar op te beuren.”

Binnenkort haalt Bo haar diploma van het lager onderwijs. Een moment dat normaal feestelijk is, maar nu overschaduwd wordt door onzekerheid. “Die overgang zou iets leuks moeten zijn”, zegt Caroline. “In plaats daarvan tellen we af in spanning, niet in vreugde.”

Sebastián Noguera (12): 'Hij begrijpt niet waarom juist hij geen school kan vinden'

Angela Lozano, mama van de 12-jarige Sebastián Noguera, is radeloos: haar zoon raakt maar niet ingeschreven.

“We zijn naar vijf à zes opendeurdagen geweest, stonden in de voorrangsgroep, en toch kregen we eerder deze week te horen dat Sebastián nergens is aanvaard,” zegt ze verslagen.

Met voorrang stond Sebastián op de 69ste plaats, zonder op 88. “Dat zijn gewoon slechte cijfers”, zucht Angela. “Hij was enorm teleurgesteld toen hij het hoorde. Hij begrijpt niet waarom net hij geen plek vindt. Al zijn vrienden hebben wel een school gevonden.”

Een van hun voorkeurscholen was het Maria-boodschaplyceum, onder meer omdat Sebastian graag schaakt. Vorig jaar won hij nog een schaakwedstrijd. Hij wilde aansluiten bij de schaakclub van Mabo, maar dat plan valt in het water. Een alternatief had Angela niet voorzien.

De Franstalige scholen zijn voor Angela ook absoluut geen optie door de taalbarrière. “Mijn zoon zit al zijn hele schooltijd in het Nederlandstalig onderwijs, overschakelen naar een Franstalige school is geen optie. Daar houden ze veel te weinig rekening mee. En buiten Brussel zoeken is ook moeilijk, we hebben geen auto en doen alles met het openbaar vervoer.”

Toch kijkt het gezin nu stilaan richting Vlaams-Brabant. “Dat zit nog net in onze bereikzone, maar we willen maximaal een uur onderweg zijn. Langer is gewoon niet haalbaar.”

Dinsdag staat Angela ook aan de deur voor de vrije inschrijvingen. Veel hoop heeft ze niet. “Als iedereen even wanhopig is als wij, zal het vechten worden voor die laatste plaatsen. We denken zelfs aan Europese scholen, maar ook die zijn overvol en duur.”

De onzekerheid blijft dus nog even hangen. “We kunnen momenteel niets plannen, omdat we simpelweg niet weten hoe het schooljaar eruit zal zien,” besluit ze.

'Onze tweeling Remi en Gabin is ingeschreven op twee verschillende scholen'

Voor Sandra Gritten, mama van tweeling Gabin en Remi, komt het nieuws hard aan, haar twee zonen zullen waarschijnlijk niet samen op school zitten.

“Ze zijn altijd samen geweest en nooit lang uit elkaar. Twee verschillende scholen betekent ook twee verschillende ochtenden, dat hadden we niet verwacht,” vertelt ze.

Sandra dacht dat broers en zussen automatisch voorrang kregen. “Daarom gingen we ervan uit dat ze samen naar hun eerste keuze mochten. Voor de tweeling die niet aanvaard is, is het extra zwaar. We proberen het uit te leggen, maar het blijft stressvol.”

In Vlaanderen kan je aanduiden dat je kinderen een tweeling zijn bij de inschrijving, in Brussel niet. “We hopen dat hij toch nog aanvaard wordt. We zijn nu in beroep gegaan bij het Koninklijk Atheneum van Etterbeek om hen samen te krijgen.”

Lou (11): 'Op wachtlijst voor droomschool, maar gelukkig ook plek in Dilbeek'

Lou (11) keek al weken uit naar 15 mei. Dan zou ze horen of ze toegelaten werd tot haar droomschool, het Maria-Boodschaplyceum (Mabo). Helaas staat ze op de wachtlijst.

“Gelukkig hebben we op twee paarden gewed en ook net buiten de Rand gezocht", vertelt haar mama Eva De Smedt. “In Dilbeek werd Lou wél aanvaard.”

Dilbeek is voor Lou geen onbekend terrein, haar papa woont er, en veel van haar vrienden en klasgenoten komen uit de buurt. “Het voelt vertrouwd aan. Toch was ze klaar om in Brussel een nieuwe start te maken. Ze had er echt zin in.”

Ondanks de teleurstelling beseft Lou dat ze geluk heeft. “Ze is opgelucht, want ze kent kinderen die ook geweigerd zijn, maar dan zonder plan B en met een veel lagere plek op de wachtlijst,” zegt Eva.

Toch blijft Mabo de eerste keuze. “We hopen de komende maanden nog iets te horen. Nu is het vooral afwachten. Ik woon in Molenbeek, dus naar Dilbeek pendelen betekent een traject van 50 minuten. We hebben van Mabo gehoord dat er wel wat plaatsen zullen vrijkomen, maar voorlopig zit alles vol. Veel leerlingen van buiten de Rand hebben zich daar ook ingeschreven,” legt Eva uit.