Brusselse cafés vieren Ronde van Vlaanderen: 'De koers is belangrijker dan de winnaar'

Terwijl het Suikerfeest net achter ons ligt en Pasen nog in het verschiet, werd in Vlaanderen, waar wielersport aan religie grenst, vandaag de échte Hoogmis gevierd: de Ronde van Vlaanderen. Hoewel in Brussel die zondag geruisloos voorbij lijkt te gaan, zijn er ook cafés waar Brusselaars samenkomen om hun poulains te zien dokkeren over de kasseien en vanop afstand met aanmoedigingen naar de overwinning te stuwen.

“Ik denk dat het voor Ganna is vandaag, Van der Poel en Pogacar zullen te veel naar elkaar kijken, waardoor Ganna de winst kan pakken”, voorspelt Koen De Koker, op ruim honderd kilometer van de finish. De Koker is de laatste Brusselse beroepsrenner na wielergod Eddy Merckx en opende afgelopen augustus het wielercafé ’t Zuidpaleis aan de Beurs. In de loop van de namiddag wordt het gezellig druk in zijn café. Wielerfans verzamelen zich voor de televisie in de hoek van de ruimte. “Van der Poel is gevallen en heeft een minuut moeten inhalen, maar die komt wel terug voorin. De kans is groot dat hij wint”, besluit iedereen.

Aan de muur van ‘t Zuidpaleis prijken foto’s uit De Koker’s carrière, wielertruien van vergane Brusselse wielerclubs als de Jetse Sportvrienden en Evere Kerkhoek en - als absoluut kroonstuk - de fiets waarmee De Koker in 1996 het werelduurrecord aanviel. De Koker ondernam een moedige poging, maar slaagde er in Manchester niet in het record op zijn naam te zetten. “Ik reed 47 kilometer per uur, maar dat was niet genoeg. Merckx reed vierentwintig jaar eerder nog 2 kilometer per uur sneller,” zegt hij.

Zelf stond De Koker ook aan de start van Vlaanderens Mooiste, maar uitrijden deed hij niet. "Mijn zadel brak af, ik reed toen bij een kleine ploeg en we hadden maar één auto. Er was geen plaats voor reservefietsen voor iedereen, dus mijn Ronde zat erop" lacht hij.

Brusselse velodromen

De naam ‘t Zuidpaleis is een referentie naar de vier velodrooms – ook wel ‘sportpaleizen’ genoemd - die Brussel vroeger rijk was. Met wielerpistes in Laken, Anderlecht, Longchamps en Karreveld waren die her en der in Brussel te vinden. Vandaag staat er geen enkele nog recht. De meeste moesten plaats ruimen voor grote bouwprojecten. “Dat is zo jammer. In de hoofdstad van het meest wielergekke land ter wereld, moet er toch plaats zijn voor minstens één velodroom. Sport en cultuur is iets wat de kleine man rechthoudt. Ook gaat er zoveel talent verloren, omdat er niet genoeg geïnvesteerd wordt in sport”, besluit De Koker.

Ook in Café Kafka een beetje verderop zitten ondanks het mooie weer een tiental klanten binnen aan het grote scherm gekluisterd. “Normaal zouden we met dit weer op het terras zitten, maar voor de Ronde maken we graag een uitzonderling”, lacht een van hen. Toch was het voor hen even zoeken voor ze de geschikte plek vonden. “In sommige andere cafés stond er voetbal op. Onbegrijpelijk”. Met nog iets meer dan dertig kilometer van de meet lijkt het alsof van der Poel met de overwinning aan de haal zal gaan. “Hij geeft de sterkste indruk, maar we hopen dat Pogacar wint. Hij heeft de meest aantrekkelijke koersstijl”, zeggen de fans.

Brood en paté

Een café waar de Ronde elk jaar met stip in de agenda staat, is Café In Den Hemel in Ganshoren. Net als voorgaande jaren hebben koersliefhebbers zich hier vandaag verzameld. Op de tafels staan brood, worst en paté en kinderen zitten buiten voor het café te spelen. Iemand met een Union-sjaal discussieert over Anderlecht in het café met een RWDM-sticker op de muur, maar vandaag is enkel de koers van tel. “Tijdens de steilste beklimmingen drinken we een glaasje jenever. Als de renners moeten afzien, moeten wij dat ook”, lacht mede-eigenaar Stef Van den Bergh. “Het is eigenlijk begonnen onder vrienden. Iedereen neemt eten mee, het café gaat open om 12 uur in plaats van 16 uur en we kijken heel de dag naar de koers. De restjes eten we volgende week op tijdens Parijs-Roubaix”, vertelt een trouwe klant.

Op dat moment is het al duidelijk dat wereldkampioen Tadej Pogacar vandaag de overwinning naar zich toe zal trekken. Als hij in de laatste rechte lijn voor de finish komt, gaan de handen op elkaar gaan in In Den Hemel. “Gaan we nu serieus driehonderd meter lang applaudisseren?”, roept iemand ludiek, waarna het geklap even stil valt, om zich enkele seconden later weer op gang te trekken. “Wij zijn wielerliefhebbers, ons maakt het niet uit wie er wint, zolang het maar een mooie koers is”, klinkt het bij de supporters. "En of het een mooie koers was vandaag".