Houten roltrap Hortagalerij binnenkort weer in gebruik: ‘Herstellingen kosten fortuin'

Na een jaar stilstand zal de houten roltrap tussen het Centraal Station en de Hortagalerij binnenkort weer reizigers naar boven en naar beneden brengen.

De Brusselse roltrap is niet volledig van hout, zoals die aan de Sint-Annatunnel onder de Schelde in Antwerpen. De roltrap is ook niet beschermd als erfgoed. Toch is het een bijzonder stuk infrastructuur, vindt Anthony Huerta, eigenaar van de galerij. "Hij werd aangelegd in 1951, vlak voor de opening van het Centraal Station," zegt hij. "Het is een van de laatste houten roltrappen van Brussel," vermoedt Huerta

Maar dat heeft ook een keerzijde: de roltrap is nu ongeveer een jaar buiten gebruik. “Hij raakt snel defect, vooral bij intensief gebruik”, vertelt Huerta aan BRUZZ.

De roltrap naar beneden is kapot vanwege een ontbrekend onderdeel dat half maart wordt geleverd. De roltrap naar boven moest grondiger worden gerestaureerd en kon niet worden gerepareerd zonder tussenkomst van een specialist. De roltrap werkt nu perfect: er werden de afgelopen maanden verschillende onderdelen vervangen. Er is nog steeds een klein elektronisch probleem, dat volgens het onderhoudsbedrijf de komende dagen zal worden verholpen.

De neergaande roltrap blijft voorlopig buiten dienst, maar niet voor lang: “De op maat gemaakte essentiële onderdelen worden tegen midden of eind maart geleverd. De meeste mechanische onderdelen voor deze roltrappen worden niet meer geproduceerd, wat de herstellingen soms bijzonder complex en tijdrovend maakt, omdat ze op basis van versleten onderdelen opnieuw vervaardigd moeten worden.”

Huerta hoopt dat beide roltrappen tegen het einde van de maand volledig operationeel zullen zijn.

Opmerkingen van reizigers

Een bericht in de Hortagalerij kondigde de renovatiewerken netjes aan. Maar de reizigers steken hun ongenoegen niet onder stoelen of banken, zoals blijkt uit sommige reacties: “Welke renovatie? Dit duurt al een jaar,” is te lezen. “Ik pendel hier al tien jaar en heb hem nauwelijks zien werken. Een schande voor mensen met een beperkte mobiliteit.”

"Veel mensen denken dat de NMBS verantwoordelijk is," reageert Huerta. "Maar het beheer is in onze handen, een private speler." De reparaties zijn duur en nemen tijd in beslag. Het benodigde onderdeel werd ons aangeboden voor 40.000 euro, bijna tien keer de werkelijke prijs. Daardoor liepen de totale renovatiekosten op tot meer dan 70.000 euro. Gezien de werkelijke kostprijs die we hebben achterhaald, leek dit op overfacturering. Ik heb dus een andere leverancier moeten zoeken." Dat proces nam enkele maanden in beslag.

"Hoewel dit slechts een van de vele toegangen tot het station is, begrijpen we goed dat sommige pendelaars hier hinder van ondervinden," reageert Huerta. "Toch zijn we altijd blijven werken aan de restauratie. "Ik wil ook benadrukken dat deze roltrappen jarenlang stilstonden vóór onze overname. Wij hebben ze hersteld en ze functioneerden vrijwel onafgebroken tot vorig jaar. Nu zijn ze grondig gerenoveerd, en we zijn blij dit dossier te kunnen afronden."

"Laten we niet vergeten dat de galerij decennialang leegstond. Dertig jaar lang gebeurde er vrijwel niets," voegt hij nog toe. "Nu bruist ze weer: er is eindelijk activiteit. We hebben een verlaten galerij met een bezettingsgraad van 30 procent binnen drie jaar naar 100 procent gebracht, en sindsdien ontvangt ze jaarlijks zo’n 300.000 bezoekers met verschillende activiteiten."

Bruseum on hold

De Hortagalerij werd zeven jaar geleden overgenomen en huivest momenteel drie huurders: het Stripmuseum, de nachtclub C12 en een tentoonstellingsruimte voor immersieve exposities. Momenteel loopt er een tentoonstelling over René Magritte. Er was ooit sprake van om in de centrale hal het Bruseum te installeren, een digitaal kunstmuseum gewijd aan Brussel. De roltrap zou als tribune dienen voor de projectie van een film over Horta, maar dat idee staat al enkele jaren on hold.

"Wat nu vooral telt, is dat de roltrap opnieuw werkt,” zegt Huerta. “Het Bruseum-project zoals ik het had voorgesteld, kon niet gerealiseerd worden door de specifieke kenmerken van het gebouw. Maar het idee om moderne manieren van cultuurbeleving samen te brengen met het erfgoed is blijven bestaan en heeft zijn publiek gevonden. Het hoofddoel was om een stervende plek met weinig aantrekkingskracht om te vormen tot een culturele en toeristische bestemming, en dat is vandaag gelukt."