In Watermaal-Bosvoorde zijn de politieke uitdagingen voor de komende zes jaar dezelfde als in 2012. Alleen zijn ze een pak groter geworden. Het volgende gemeentebestuur moet structurele oplossingen zoeken voor de grote vraag naar sociale woningen, de toestroom van leefloners en de exodus van de middenklasse naar het stadscentrum.
© PhotoNews
| De inzet |
Vijf kandidaten dingen mee naar de sjerp. Eist Martine Payfa (Défi ) na zes jaar afwezigheid opnieuw haar plaats op in het gemeentebestuur? En bijt Olivier Deleuze (Ecolo) in het zand? Of komt het gevaar van de jonge kandidaten van MR-GM en PS-SP.A? En wat met GH dat voor de verrassing wil zorgen?
Met 18 procent sociale woningen zit Watermaal-Bosvoorde ruim boven het Brusselse gemiddelde van 7 procent. En er komen er nog altijd bij. Zo moet eind dit jaar, met de steun van het Brusselfonds Beliris, de renovatie van 44 woningen in het Hector Denis-gebouw aan het Aartshertogenplein afgerond zijn. Toch blijven de wachtlijsten voor een sociale woning bijzonder lang en neemt het aantal leefloners in de gemeente alsmaar toe. In 2012 telde de groene gemeente zo’n 400 leefloners.
Dat zijn er zes jaar later meer dan 500, ofwel een stijging van 25 procent. OCMW-voorzitter en kandidaat-burgemeester David Leisterh (MR-GM) beseft dat de toestroom van leefloners op lange termijn onhoudbaar is. “De enige oplossing voor dit probleem is zorgen dat die mensen de weg terugvinden naar de arbeidsmarkt. Samen met de rest van het college heb ik daarom verschillende platformen uitgebouwd die dat proces moeten versnellen. Zo kan iedere leefloner in het Jobhuis een beroep doen op individuele begeleiding in de zoektocht naar werk. Er staat daar onder meer een team klaar dat informatie verschaft over hoe je zelf een eigen zaak kan opstarten.”
Campagnekoorts
Na veel gepalaver viel eind januari het doek over de heraanleg van het Keymplein. Tijdens een overlegcommissie werd duidelijk dat de inwoners zich niet konden vinden in de ‘megalomane’ plannen van het gemeentebestuur. Het college besliste daarop een lightversie door te voeren waardoor nu enkel de bestrating zal worden vervangen en voorzien van een antisliplaag.
Huidig burgemeester Olivier Deleuze (Ecolo-Groen) rekent in de toekomst op meer steun van het Gewest. “In de begroting voor 2020 zullen sociale voorzieningen een nog grotere hap uit het budget nemen. Ik hoop dat de volgende gewestregering daar rekening mee houdt en haar duit in het zakje doet.”
Niet alleen het socialehuisvestingsbeleid, ook de stadsvlucht van gezinnen uit de middenklasse is bij alle partijen een verkiezingsthema. “Er moeten betaalbare woningen komen voor iedereen,” is lijsttrekker Alain Wiard (GH) duidelijk. “Jongeren verlaten vandaag de gemeente omdat de huurprijzen te hoog liggen. Ze overwegen niet eens om een huis te kopen. De volgende legislatuur moeten er meer woningen voor de middenklassers bijkomen. Dat is een absolute prioriteit.”
"Ik zie mezelf niet als kandidaat-burgemeester, maar dat betekent niet dat ik het niet wil worden."
Vraag is natuurlijk wie na de verkiezingen die uitdagingen het hoofd mag bieden. Deleuze wil zichzelf maar al te graag opvolgen, maar de concurrentie is groot en jong. De kartels MR-GM en PS-SP.A schuiven met respectievelijk David Leisterh en Martin Casier twee dertigers naar voren die een nieuwe wind moeten doen waaien. Maar de jeugdige leeftijd van deze lijsttrekkers kan in het voordeel spelen van Deleuze.
Défi-voorzitter Maingain is namelijk niet gebaat bij een jonge burgemeester die zes jaar de tijd krijgt om zijn populariteit uit te bouwen. Hij wil het koste wat het kost zijn partij opnieuw in de meerderheid krijgen en rekent daarvoor op stemmenkanon en oud-burgemeester Martine Payfa. Die neemt een afwachtende houding aan en ziet zichzelf niet als dé kandidaat-burgemeester, waarmee ze niet gezegd wil hebben dat ze niet geïnteresseerd is in de job. Het biedt in ieder geval perspectieven voor een coalitie tussen Ecolo-Groen en Défi, waarbij de sjerp rond het middel van Deleuze blijft. GH kan zo als derde hond in het politieke gat springen en de opkomende talenten Leisterh en Casier een neus zetten.
© PhotoNews
| Sint-Hubertuskerk wordt appartementsgebouw
© PhotoNews
| Sint-Hubertuskerk in de steigers wordt appartementsgebouw
© PhotoNews
| Renovatie van de Hippodroom van Bosvoorde
© PhotoNews
| Kasteel Charles Albert
© PhotoNews
| Sociale woningen in Floréalwijk
De Vlaamse schepen
Het is een traditie in Watermaal-Bosvoorde. Er is geen Vlaamse schepen. Het cultuurbeleid voor beide taalgemeenschappen is in handen van Anne Depuydt (Ecolo), maar zij kan zich enkel uitdrukken in het Frans. Depuydt zelf ziet haar gebrekkige talenkennis niet als een obstakel. “Dankzij de aanstelling van een
Nederlandstalige cultuurbeleidscoördinator is er een oplossing gekomen voor het probleem.”
Oppositielid Payfa (Défi ) treedt haar daarin bij en vindt de discussie overroepen. “Van echte spanningen is hier nooit sprake geweest. Zelf heb ik nooit problemen ondervonden.”
Hoe scoort burgemeester Deleuze op de baro(n)meter?
Olivier Deleuze is lang geen baron. Te weinig voorkeurstemmen, en nog niet lang genoeg aan de macht. Echt rouwig zal de eerste groene burgemeester van
Brussel daar niet om zijn. De groenen lopen niet hoog op met machtsconcentratie. Al doet hij er ongetwijfeld graag een bestuursperiode bij.
Politiek landschap
Défi heeft al lang stevige voet aan de grond in zuid-oost Brussel. In Watermaal-Bosvoorde is dat niet anders. Toch slaagde Deleuze (Ecolo) erin om de Payfa-hegemonie te doorbreken. Défi belandde in de oppositie maar doet er alles aan om opnieuw in de meerderheid te raken.
Lees meer over: Watermaal-Bosvoorde, Kiest 2018: Watermaal-Bosvoorde, Olivier Deleuze
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.