De twintigers van PTB willen de stem van de jongeren naar het parlement brengen

Vier van de vijftien verkozenen van PTB voor het Brussels parlement zijn twintigers. Soulaimane El Mokadem, Manon Vidal, Mehdi Talbi en Octave Daube willen de stem van de jongeren vertegenwoordigen en hun ideeën injecteren in de Brusselse politiek.

Voor PVDA zal Jan Busselen opnieuw zetelen in het Brussels parlement. Tussen de veertien verkozenen bij de Franstalige PTB zijn er veel nieuwe gezichten, onder wie vier twintigers. "We zijn een jong gewest, dus we zijn blij dat we ook jonge mensen hebben die de Brusselaar zal vertegenwoordigen in het parlement", aldus Busselen.

Soulaimane El Mokadem (26 jaar)

Soulaimane El Mokadem, die samen met Françoise De Smedt de PTB-lijst trok, haalde 14.861 voorkeurstemmen binnen. "Het was geen verrassing dat ik verkozen werd, want ik stond tweede op de lijst. Maar de score die we met de partij behaalden, was historisch: 21 procent in de hoofdstad van Europa", zegt de 26-jarige Brusselaar.

El Mokadem is al langer begaan met wat er rondom hem gebeurt. "Als jongere sprak ik al over politiek met vrienden. Dat ging dan over de inrichting van onze buurt bijvoorbeeld, maar ook over discriminatie of internationale kwesties zoals Palestina." Zijn engagement groeide toen hij economie ging studeren aan de ULB. Daar was hij voorzitter van de Cercle étudiant arabo-européen, waar hij voor het eerst in contact kwam met PTB.

Zijn doel is duidelijk: de stem van de jongeren naar het parlement brengen. "Toen ik studeerde, voelde ik me niet gehoord. Nu kan ik er zijn voor andere jongeren die hetzelfde gevoel hebben."

El Mokadem groeide op in de Marollen, waar hij nog veel familie heeft, maar verhuisde intussen naar Laken. "Ik verkies nog altijd de Marollen, de wijk waar ik bijna mijn hele leven heb doorgebracht. Maar onder andere door gentrificatie is het onbetaalbaar geworden om daar te wonen. Het is jammer dat de oorspronkelijke bewoners verdreven worden."

Huisvesting is dan ook meteen een van de belangrijkste thema's waar hij rond wil werken. El Mokadem pleit onder andere voor een plafonnering van de huurprijzen. Ook wil hij zijn strijd tegen discriminatie verderzetten in het parlement. "Op een dag werd ik zeven keer tegengehouden door de politie, vanwege mijn huidskleur. Dat is een problematiek waar veel Brusselse jongeren mee geconfronteerd worden en waar we blijven moeten tegen strijden."

Octave Daube (24 jaar)

De 24-jarige Octave Daube is al bijna zeven jaar actief bij Comac, en is er nu vice-president. Al op de eerste dag aan de universiteit sloot hij zich bij de jongerenbeweging van PTB/PVDA aan. "Ik wist ervoor al dat ik iets wou doen in de strijd tegen onrechtvaardigheid. Toen tijdens de vluchtelingencrisis in 2015 duizenden mensen verdronken in de Middellandse Zee was ik enorm gechoqueerd. We kunnen dat toch niet zomaar laten gebeuren? Bij Comac kon ik samen met andere studenten streven naar een betere wereld. Dat kan ik nu blijven doen, maar ook in het parlement."

Zijn focus ligt vooral op hoger onderwijs. "Ons onderwijssysteem is onrechtvaardig. Het kost alsmaar meer om te studeren. De kotprijzen schieten de lucht in en dat moet dringend beperkt worden met een plafonnering."

Dat laatste wil hij ook bij huurwoningen zien. "Ik ben opgegroeid in Brussel en ik wil de komende jaren hier ook blijven wonen, maar als de prijzen blijven stijgen, zal dat niet lukken."

Hoewel hij nu parlementslid wordt, wil hij zijn werk op het terrein niet links laten liggen. "De meeste parlementsleden hebben geen voeling met de maatschappij en zitten in hun bubbel. Dat wil ik zeker niet. Dat is ook de reden waarom we bij PTB werken voor een normaal arbeidersloon. Als je elke maand 7.000 euro op je rekening krijgt, begrijp je niet wat het is om bijvoorbeeld 50 euro per maand meer huur te moeten betalen."

Manon Vidal (24 jaar)

Een jaar geleden studeerde de 24-jarige Manon Vidal af als socioloog aan de ULB. Acht jaar geleden verhuisde ze voor haar studies van het Franse Toulouse naar Brussel. Al snel nam ze een actieve rol op bij Comac, de studentenbeweging van PVDA/PTB. Daar zette ze zich onder andere in voor de toegankelijkheid van het hoger onderwijs, iets waar ze zelf ook tegenaan liep. "Om mijn studies en kot te betalen moest ik verschillende studentenjobs doen, soms ook tijdens de lesuren. Studenten moeten zich kunnen concentreren op hun studie zonder die extra druk."

Volgens Vidal neemt het aantal studenten in armoede alleen maar toe. "Je zou kunnen zeggen dat het onderwijs toegankelijker is geworden, want het aantal studenten groeit jaar na jaar. Maar jongeren uit kwetsbare milieus starten misschien wel een studie, maar vallen in het tweede of derde jaar af, omdat ze het financieel niet redden. We moeten daar dringend werk van maken, want hoger onderwijs is niet alleen belangrijk voor zelfontwikkeling. Het is ook een rijkdom voor de samenleving om meer ingenieurs, verpleegkundigen, artsen, psychologen, enzovoort op te leiden. Die hebben we nodig."

Als feministe strijdt Vidal tegen geweld tegen vrouwen. Ze is een van de drijvende krachten achter de Balance Ton Bar-beweging die pleit voor maatregelen voor een veiliger nachtleven. Samen met toegankelijk hoger onderwijs wil ze daar haar pijlen op richten in het parlement.

Naast het parlementair werk, zal ze actief blijven als activiste. "Zo blijf ik betrokken bij studenten en kan ik hen vertegenwoordigen in het parlement. Hoewel ik nooit het doel had om in de politiek te gaan, denk ik dat mijn ervaring op het terrein nuttig zal zijn."

Mehdi Talbi (24 jaar)

Of het een verrassing was dat hij 7.458 voorkeurstemmen haalde? "Ik weet dat pas sinds vandaag", zegt de 24-jarige Mehdi Talbi. "Het belangrijkste voor mij was om zoveel mogelijk mensen te bereiken, om de stem van de arbeiders en jongeren te laten horen. Daarbij primeert mijn eigen score niet."

Net als bij Manon Vidal was het initieel niet zijn ambitie om een plekje in het parlement te bemachtigen. "Mijn doel was vooral om te strijden voor rechtvaardigheid, maar nu heb ik de kans gekregen om dat in het parlement te doen, en dat is een echte eer."

Zijn focus ligt op thema's als discriminatie en betaalbare huisvesting, waarbij ook voor hem de plafonnering van de huurprijzen een belangrijk voorstel is. "Voor jongeren is het enorm moeilijk om het ouderlijk huis te verlaten, omdat het zo duur is om te huren in Brussel. Sommigen moeten zelfs buiten Brussel wonen, terwijl ze wel hier werken."

Dat ondervindt Talbi zelf ook. "Ik heb mijn hele leven in Sint-Gillis gewoond, maar helaas moest ik verhuizen, omdat huurprijzen te hoog zijn geworden en ik het me niet meer kan veroorloven." Vindt hij het dan niet spijtig dat hij een deel van zijn loon als parlementslid aan de partij zal afstaan? "Integendeel, dat is net een kracht, omdat het ons in staat stelt de realiteit van de Brusselaars beter te begrijpen. Wanneer we in het parlement stemmen, denken we twee keer na omdat we zelf geraakt worden door wat we beslissen."