Elke week voorziet Michaël Bellon een oude persfoto van een nieuw onderschrift. Deze week een foto van 27 mei 1971: Maurice Béjart onderhoudt zich met koning Boudewijn, na een voorstelling van het ballet Les Fleurs du Mal op muziek van Claude Debussy in het Koninklijk Munttheater in Brussel.
© PhotoNews
| Koning Boudewijn in gesprek met Maurice Béjart.
Column
Beeldspraak: Maten, Makkers, Majesteit, Maurice
Hoe dan ook geen slechte foto. Vroege veertigers Boudewijn en Béjart zijn hier allebei nog allesbehalve dood. Ze zien er zelfs beter uit dan ooit tevoren. De koning is niet meer de jonge kolonist met een brilletje, en nog niet de geforceerd glimlachende voorbidder des vaderlands.
Met dat karakteristieke, scherp afgelijnde profiel van hem zou de Belgische frank langs kopzijde nog tot de devaluatie van 1982 gebeiteld zitten. En als je wil weten hoe je met stijl een ringbaard draagt, kijk dan naar deze Maurice Béjart, die hier net een thuiswedstrijd heeft gespeeld als vaste choreograaf van De Munt.
Het komt wel vaker tot dit soort onderhoud tussen een vorst en een verdienstelijk onderdaan, na een publieke demonstratie van die laatste zijn kunnen.
In een gematigd enthousiaste monarchie als de onze is het echter nooit duidelijk of dergelijke smalltalk de betreffende kunstenaar, dan wel het vorstenhuis extra legitimiteit moet verschaffen. In ieder geval gaat de buitenwacht, die op enkele uitzonderingen na warmloopt voor koning noch kunsten, er geringschattend van uit dat het goedgebriefde staatshoofd het bij dit soort gelegenheden houdt bij wat veilige open vragen over het net vertoonde werk, waar de creatieve landgenoot alle kanten mee uit kan, en de tijd probleemloos mee kan worden volgepraat.
"In een gematigd enthousiaste monarchie als de onze is het nooit duidelijk of dergelijke smalltalk de betreffende kunstenaar, dan wel het vorstenhuis extra legitimiteit moet verschaffen"
Maar laat ons wat welwillender speculeren over het onderonsje tussen deze twee mannen, die overigens met elkaar gemeen hebben dat ze al als kleuter hun moeder verloren. Laat ons doen alsof tussen de Grootmeester in de Orde van de Kroon en de later door hemzelf tot Grootofficier in dezelfde orde benoemde Fransman sprake is van een bijzondere connectie.
Staatsiekledij en smoking zorgen alvast voor een diepzwart vlak op het voorplan van de foto, die de twee door een soort 3D-effect afzonderen van de rest van de genodigden. Die lonken dat het een aard heeft, maar vervagen onherroepelijk in de achtergrond. Tot de twee intimi hebben besproken wat ze te bespreken hebben, en klaar zijn om zich onder hun achterban te mengen.
Noem het inbeelding, maar verraadt het gezicht van de koning toch niet op één of andere manier dat er écht iets is dat hij wil weten over Les Fleurs du Mal? De peinzende blik van Béjart laat er in ieder geval geen twijfel over bestaan dat hij desnoods tot in de achterkamertjes van zijn mentaal archief op zoek zal gaan naar een antwoord waarmee de koning vrede kan nemen.
Alle begrip als u vindt dat we te ver gaan in het brouwen van een bromance tussen Bo en Bé. Maar stel nu gewoon even dat Maurice de Majesteit tijdens dit onderhoud uitnodigde voor een voorzichtige initiatie een paar dagen later. En dat Boudewijn op die uitnodiging is ingegaan. Op die gedenkwaardige dag van de dans heeft de vorst dan misschien even zijn wapenrok kunnen afleggen.
Onwennig maar vastberaden. In een lege zaal met spiegels die, anders dan de spiegels in het koninklijk paleis, zijn gestelde lichaam tot kwetsbare proporties herleidden. Om zich dan op het stille parket in handen van de choreograaf te geven, voor een teder duet dat een verhelderend praktisch antwoord bood op de vraag die hij had gesteld.
Column: Beeldspraak
Elke week voorziet Michaël Bellon een oude persfoto van een nieuw onderschrift in zijn column Beeldspraak.
Lees meer over: Brussel-Stad, Column, Column: Beeldspraak, Maurice Béjart, Koning Boudewijn, Ballet, fleurs du mal
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.