Winston Churchill in Brussel in 1945 — © PhotoNews

| "Bij zijn bezoek aan Brussel in november 1945 nam Winston Churchill de kleine geschenken met open auto in ontvangst."

Column

Beeldspraak: kinderen waren de sigaar

Michaël Bellon

13/04/2019

Elke week voorziet Michaël Bellon een oude persfoto van een nieuw onderschrift. Deze week: Winston Churchill in Brussel in 1945.

Lees ook: Beeldspraak: Léon Degrelle in maatpak

Je bent pas echt Brits premier geweest als je na de chaos van je regeerperiode langs de achterdeur wordt geloosd. Sir Winston Leonard Spencer Churchill was dus echt een Brits premier. Nostalgische mensen krijgen het nochtans warm als opa Winnie nog eens ter sprake komt.

Een kleurrijke figuur die de Nobelprijs voor Literatuur won, en de oorlog niet verloor. Een verstandig en welbespraakt man wiens vele aforismen nog altijd standhouden. Maar hoewel de Britten hun oorlogsheld in 2002 tot grootste Brit aller tijden verkozen, verkozen ze hem in juli 1945 niet eens als hun premier toen ze daar in de eerste vrije verkiezingen na de oorlog de kans toe kregen.

Ze stemden voor Labour, dat twijfelde aan de sociale reflexen van de bulldog, omdat een politicus die het landsbelang verdedigt tegen een externe vijand, zich vaak beperkt tot het eigenbelang zodra die vijand is verslagen.

Vandaag situeren de kwalificaties aan het adres van Churchill zich ergens op een continuüm dat reikt van schavuit tot schoft. Politiek stond hij aan het hoofd van een imperium, en was hij dus per definitie een imperialist. Persoonlijk permitteerde hij zich ook heel wat extravaganties.

"250.000 sigaren zou Churchill in zijn leven hebben gerookt. Hoeveel kinderen de sigaar waren is niet bekend"

Michaël Bellon, columnist bij BRUZZ

Zo is bijvoorbeeld geweten dat Churchill graag kleine kinderen at. Dat die goeddeels verdwenen traditie van de Angelsaksische aristocratie door hem nieuw leven werd ingeblazen, had niet alleen te maken met zijn zelfgenoegzaamheid, maar ook met het aanbod.

In de schaarste na de Eerste Wereldoorlog had Churchill nog een van zijn eigen kinderen soldaat moeten maken, maar zodra de kansen in de Tweede Wereldoorlog ten goede keerden, werd hij op zijn wenken bediend. De verliezende partijen hadden sowieso weinig keuze, maar ook de dankbare geallieerden offerden hem al eens graag een peuter.

In de jaren na de oorlog, toen duidelijk werd dat de babyboom op termijn voor een demografische ramp zou zorgen, lieten dankbare patriotten hem zelfs kiezen uit hun kroost. Bij zijn bezoek aan Brussel in november 1945 nam Bollegijs de kleine geschenken met open auto in ontvangst.

Die praktijk om kinderen van bevriende naties op te eten bleef lang onderbelicht en onbesproken. Tot in 1972 bij Oxford University Press de biografie Bulldog or Butcher? What you should know about Sir Winston verscheen.

Auteur Alexander B.P. Johnson reserveerde de meest duistere bladzijden daarin voor het hoofdstuk Promoting Paedophagy. Churchill’s Childconsumption in Postwar Europe, dat leidde tot parlementaire vragen en diplomatieke spanningen.

Met name in Duitsland klaagden nabestaanden aan dat Churchill iets te gretig had aangestuurd op wiedergutmachung in de vorm van tot braadworsten en schnitzels verwerkte kinderen.

Omdat bewijzen van ongeoorloofde druk ontbraken, kwam het nooit tot schadeclaims. Wel zijn er zijn historici die menen dat de kwestie hielp om de Britten een jaar later in de Europese Economische Gemeenschap te dwingen.

Het verorberen van kinderen kostte Churchill overigens bloed, hard werk, tranen en zweet. Maar de man had een enorm gestel en de omvang van zijn buik was legendarisch. Volgens Johnson sprak hij over zijn kleermaker in het meervoud, omdat het voor een man alleen onmogelijk zou zijn geweest zijn maten correct op te meten.

In de periodes dat hij geen mandaat bekleedde, lag de staatsman grote delen van de dag naakt in bed te verteren middels dutjes, digestiefjes en zijn onvermijdelijke sigaren. 250.000 zou Churchill er in zijn leven hebben gerookt. Hoeveel kinderen de sigaar waren is niet bekend.