Review | Sofia Gabanna op Couleur Café: Latijnse empowerment werkt

Met haar empowerende kruising van latin en hiphop wordt Sofia Gabanna de troonopvolgster van Nathy Peluso genoemd. Het duurde welgeteld een half nummer om ons te overtuigen.

Couleur Café hielp de broeierige Zuid-Amerikaanse urban scene hier de voorbije jaren mee op de kaart te zetten. Reden genoeg om poolshoogte te nemen in The Fox, een nieuw podium met ongeduldig talent uit binnen- en buitenland, vaak met een hoek af.

En daar stond ze dan: Sofia Gabanna. Een 23-jarige Argentijnse die tegenwoordig in Barcelona woont. Trots op haar roots, maar minder op het machismo dat ook in haar geboortestad Buenos Aires nog te vaak de plak zwaait, en daar maakt ze muziek over. Onder andere. Het publiek ging helemaal mee in haar rebelse vibe en liet zich met zichtbaar genoegen empoweren.

Argentijns accent

Veel begeleiding had ze niet nodig. Eén dj/beatmaker achter haar volstond. Af en toe nam hij een extra microfoon in de hand om mee te rappen.

Van haar Spaanse teksten verstonden we amper iets. Haar felle urban geluid kwam met een diep timbre en een aanstekelijk Argentijns accent. Naast een aan de ninieties schatplichtige hiphopflow waren er invloeden uit jazz en flamenco, inclusief gebaren. Die pendelden tussen sierlijk naar heftig.

Zonder poespas

Het viel op dat net het hiphopdecennium dat ze zelf niet meemaakte haar sound mee bepaald heeft. Maar eigenlijk is dat zo gek nog niet. In de traditie van Biggie kwamen haar maatschappijkritische raps droog bij de vis en dus zonder poespas. Net als bij de boom bap East Coast rap stond de boodschap centraal.

Die hoefde niet altijd zwaar op de maag te liggen, zoals in het energieke 'I’m Sexy'. Na zoveel rebellie was het publiek toe aan iets luchtigers. En wilde de tent natuurlijk bewijzen dat ze ook iets opgestoken hadden van miss Gabanna. "One, two, three," riep ze. "I'm sexy," klonk het bij alle fans in koor.