My neighbourhood: Het lekkere Schaarbeek van Lidewij Nuitten

Het heeft een tijd geduurd voor ik doorhad dat de grote kranen die ik van op ons dakterras zag shoppingcenter Docks aan het bouwen waren. En het heeft daarna ook weer een tijd geduurd voor ik daar voor het eerst kwam, want ik haat shoppingcenters. Alleen vind ik Docks nog wel ruim en aangenaam, waardoor het bijna jammer wordt dat er nu zoveel leegstand is. En zo’n cinema vlakbij is ook handig. Het programma is redelijk goed, je hebt de zaal bijna voor jou alleen, ze hebben de beste zetels van België, en ze zijn sympathiek want ze hebben de tombola van ons straatfeest gesponsord met cinematickets.” (Lacht)

“Vlakbij, onder de Van Praetbrug, zit de BRUXELLES ROYAL YACHT CLUB verstopt. Een supermooi art-decogebouw dat exclusief en ontoegankelijk lijkt, terwijl de bar en het restaurant gewoon open zijn voor het publiek. Ik heb er nog niet gegeten, maar ze hebben alvast goede chocomelk. En het decor en het uitzicht zijn gewoon fantastisch. Ik zou het niet erg vinden dat mijn trouwfeest hier zou plaatsvinden, mocht ik ooit trouwen.”

Vlees, vis en vegetarisch

“Meer in de richting van waar ik woon, op de as tussen station en gemeentehuis, heb je midden in het kosmopolitische Schaarbeek een slagerij die je eerder in de jaren 1960 of ’70 in de Kempen zou situeren. In SLAGERIJ VERTONGEN word je door een koppel Vlamingen met liefde, passie en een glimlach bediend. Als ik daar binnenkom, heb ik een beetje spijt dat ik vegetariër ben geworden. Ze zijn alleen ’s middags in de week een paar uur open en dan zondig ik wel eens met een broodje met verse bouletten.”

“Nog een tof adres in de buurt is GRANDES MARÉES - zo’n viswinkel met restaurant en terras waar je de vis en schelpdieren die ze voor je bakken zelf uit de toog kiest. Een hele plateau vol kost daar heel weinig, en zeker als het goed weer is, voel ik me daar echt op vakantie.”

“LE POISSON SANS BICYCLETTE is dan weer geen viswinkel, maar wel een feministisch café in het Huis van de Vrouw, waar ik tijdens mijn sabbatjaar joglessen gaf bij Les Gazelles de Bruxelles. Je kan er veganistische maaltijden eten en er worden kleine culturele en feministisch getinte soirees georganiseerd zoals concerten, filmvertoningen, workshops, comedy en slam poetry. Een geëngageerde plek waar je het gevoel hebt dat je thuiskomt.”

“Ook LA POISSONNERIE verwijst naar vis, maar het is eigenlijk een legale squat in een oude viswinkel, waar radiomaker Oncle Kinch mij eens naartoe heeft gestuurd. Het eten wordt gewoon op een bordje geschept, maar is superlekker. En ondertussen pakken een paar undergroundfiguren een gitaar voor een open mic of jamsessie. Ook weer zo’n gebouw met een ziel waar iets mee wordt gedaan.”

“En op het gevaar af mijn verhaal helemaal ongeloofwaardig te maken voor een vegetariër noem ik ook PALASI LATINO. Een vleeszaak waar ze ook een lekkere vegetarische burrito serveren. De kitsch druipt ervan af – op het plafond zijn papegaaien in een oerwoud geschilderd – maar je kan er geweldig eten en in de kelder onder het restaurant zit ook nog een wat louche latindiscotheek waar ik zeker nog eens wil gaan boîten.”

Krokant graag

“Ik heb ook andere dan eetadresjes hoor, maar eerst moet ik het nog even over brood en frieten hebben. Achter de VRT is er bakker LE BON PAIN, waar ze het beste brood van de wereld bakken. Hun boekweitzuurdesembrood is zo krokant aan de buitenkant en zo mals aan de binnenkant dat ik het meteen kan opeten als het juist uit de oven komt. Ik heb de bakker leren kennen door hun samosa’s waar ik maar moeilijk van afgekickt raak, en net als bij bakker Banette in Evere staat men er vaak in lange rijen aan te schuiven.”

“Ook wat frieten betreft ben ik kieskeurig, want zelfs in de hoofdstad van ons frietland is het niet altijd evident om echt krokante frieten te vinden. Fritland en Tabora heb je na een tijd ook wel gezien, dus ik kan iedereen MASTER FRITES op de Leuvensesteenweg aanraden. De uitbaters zijn heel sympa, je kan er binnen en buiten zitten, en de frieten komen nog in puntzakken.”

“Oké, wat natuur dan. De eerste keer dat ik een voet zette in ’T MOERASKE vond ik het vreselijk dat ik dat al niet veel eerder had gedaan. Normaal ga ik elke dag een toer van acht kilometer lopen, en in de fractie van een seconde dat je van de luidruchtige straat in het natuurgebied komt, wordt het opeens muisstil. Je komt er alleen mensen tegen die hun hond uitlaten en de begroeiing ziet er elke keer weer anders uit. Van boven op de trapjes lijkt het alsof je in de jungle kijkt, met op de achtergrond het Atomium en de Basiliek.”

“Met mijn nieuwsgierigheid en de tips van de mensen die ik hier heb leren kennen, zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan. Dynamo is de nieuwe creatieve publieke ruimte in De Kriekelaar, Train World is echt een aanrader voor jong en oud, en toen ik vorig jaar voor het ongelofelijk gezellige festival Alles es just voor het eerst in NOVANOIS kwam met zijn oude cinemazaal, was dat echt een openbaring. GRAFIK is een al wat bekender, klein, geëngageerd galerietje waar je vooral Belgische stripauteurs kan kopen en waar ook scènes ouvertes worden georganiseerd, en zodra zwembad Neptunium gerenoveerd is, ga ik er meteen weer zwemmen. En als ik na het zwemmen weer een hongertje heb, passeer ik bij de Turkse supermarkt CANDAN vlakbij, met al die standjes die samen een heuse food market vormen.”