Na Zwangere Guy is het de beurt aan het andere STIKSTOF-zwaargewicht om zich solo te roeren: Jazz Brak, de woordkunstenaar die poëzie puurt uit leven en welzijn in de stedelijke jungle. “Eigenlijk zwoeg ik zelden op lyrics.”
© Yaqine Hamzaoui
“Dit was een leven vol met veel verwachting, 33, ik schrijf teksten op een lege parking,” rapt Jasper De Ridder alias Jazz Brak op zijn solodebuut Brak. “Ik ben intussen 34,” lacht hij. Maar dat van die parking klopt: wanneer hij een tekst wil “leggen”, rijdt hij een eindje met de wagen. “In de auto ben ik alleen, met de muziek rond mij, de perfecte cocon. Thuis loopt er een peuter rond en sinds kort heb ik er een pasgeborene bij. Er is altijd iets dat je weer de werkelijkheid in trekt.”
“Slenter vaak door de stille straten, alles binnenshuis heb ik in de gaten,” klink het op zijn plaat, “ik kan uren in de nacht in het donker staren, mijn zesde zintuig, dat is minder praten.” “Ik ben geen flapuit, denk over alles twee keer na,” knikt Jazz Brak. “Liever de stille die je onderschat, dan de brulaap die alles meteen blootgeeft. Nu geef ik me wel bloot, maar zonder me helemaal voor de leeuwen te gooien.”
Ik ben geen flapuit, denk over alles twee keer na. Liever de stille die je onderschat, dan de brulaap die alles meteen blootgeeft
De rapper is een oldskool woordkunstenaar, in zijn lyrics lijkt elke lettergreep op zijn plaats gebeiteld. “Teksten zijn voor mij het belangrijkst, ik kan er helemaal door opgeslorpt worden. Dat is soms vermoeiend. Ik heb een speciale Spotify-lijst gemaakt met tracks in talen die ik níét versta, zodat ik helemaal in de muziek kan opgaan. Eigenlijk zwoeg ik zelden op lyrics. Als ze niet in twintig minuten geschreven zijn, laat ik ze los.”
Zijn soloplaat is een rauwe brok straatpoëzie, over zichzelf, zijn familie en de stad die hem gevormd heeft. Jazz Brak groeide op in Evere, zijn moeder is een Gentse, zijn vader komt uit Jette. “Taal is het wapen van het volk, met paar woorden komt ge ver, beide ouders waren tolk,” geeft hij mee op Brak. “Op de een of andere manier was iedereen thuis altijd met taal bezig. Mijn zus heeft een master in de Engelse letterkunde. In het vijfde leerjaar mocht ik een keer een voordracht doen in een soort van poëziegroep. Wellicht is daar mijn liefde om een tekst te brengen voor een publiek geboren.”
© Yaqine Hamzaoui
| Jazz Brak debuteert eindelijk solo: "Ik ben keihard een uitsteller, maar ik ben niet lui."
Rappen begon Jazz Brak op z’n veertiende. “Ik zat in basketclubs, daar hoorde je veel hiphop. Ik rapte met vrienden in Brusselse parken, in het Nederlands, maar ook in het Frans en Engels.” Na een ommetje als dj ontmoette hij als 21-jarige zoeker op het Sint-Katelijneplein Zwangere Guy, die toen nog gewoon Gorik van Oudheusden heette. “We stonden in een kringetje en Gorik rapte een paar zinnen, waarna ik er zelf iets van mijn oude schrijfsels tussen mikte. Die avond spraken we af bij Gorik thuis en schreven we samen een tekst.”
In Paulo Rietjens alias Astrofisiks vonden ze de beatmaker die ze nodig hadden. In de kelder van zijn ouderlijke huis in Sint-Agatha-Berchem werd STIKSTOF geboren. Vijf platen schreef Jazz Brak al bij elkaar met de Brusselse rapcrew, een veilige schoot waar hij nu uitbreekt. “Eigenlijk heb ik nooit de ambitie gehad om solo te gaan,” bekent hij. “Maar ik kreeg heel vaak de vraag wanneer ik nu zelf eens mijn ei zou leggen. Na ons album Familie boven alles dacht ik, het is nu of nooit, anders ga ik misschien spijt hebben dat ik nooit ben gesprongen.”
Dát, en enkele sleutelmomenten in zijn leven: de kaap van de dertig, zijn vaderschap en stoppen met verslavend spul. “Ik heb van mijn vijftiende tot mijn dertigste geblowd, de helft van mijn leven. Ik smoorde steeds straffer spul, maar op den duur kreeg ik angstaanvallen. Aan metrohalte West-Station heb ik een keer aan een wildvreemde gevraagd om op mij te letten, omdat ik het gevoel had dat ik ging omvallen. Ik dacht, ofwel stop ik nu, ofwel ga ik de psychiatrie in.”
De aanvang van zijn solovlucht duurde lang “omdat ik een pasja ben,” heet het in ‘Hayabusa’. “Mijn moeder noemde mij zo toen ik als zestienjarige in de zetel lag. (Lacht) Ik ben keihard een uitsteller, maar ik ben niet lui. Er is STIKSTOF, ik teken, heb met Goldblok een kledinglijn. Dat is misschien het goede en het slechte van Jazz Brak, dat ik een duizendpoot ben en met van alles bezig ben, maar me nooit echt op één ding concentreer.” Daar komt nu verandering in.
Brak is nu uit (Top Notch). Luister hieronder naar onze podcast Ongehoord met Jazz Brak
