Groeten uit mijn kamer, op wereldreis: Maleisië

We zijn op wereldreis. Wij, dat zijn: Johann (10), Antonia (8), Paul (2) en onze ouders. We willen graag de wereld zien. Deze reis doen we in een grote camion. We wonen erin, en slapen in een stapelbed. We zijn al meer dan zes maanden op reis – de reis is ruim halfweg. Normaal gezien gaan we naar de Veeweideschool in Anderlecht, maar dit jaar is de wereld onze school. We zijn vanuit Brussel naar Azië gereden. Onderweg zijn we al langs verschillende landen gereden, bijvoorbeeld Turkije, Iran, Oezbekistan en China. En nu zijn we in Maleisië.

In het midden van Maleisië zijn we in een 100 miljoen jaar oud regenwoud geweest. Het woud heet Taman Negara. Dat is echt een heel oud woud, als je bedenkt dat de mens sinds 500.000 jaren op de wereld rondloopt.

Er waren hele grote bomen, sommige tot 50 of 60 meter hoog, met wortels die zoals lange planken in de grond staken. We hebben er een nachtwandeling gemaakt. Dat was heel spannend omdat er veel kleine beestjes waren.

Als je ‘s nachts door een regenwoud wandelt, zie je niets omdat de bomen zo dicht bij elkaar staan. Je kan de sterren zelfs niet zien! Dus hebben we grote zaklampen moeten meenemen om de weg te vinden en vele kleine diertjes te kunnen zien. We hebben grote spinnen gezien, waarvan de poten rond de 11 centimeter lang waren. De spinnen waren niet dodelijk, maar wel gevaarlijk. We hebben een schorpioen in een klein holletje tussen de wortels van een boom gezien. En toen we het licht op hem schenen werd hij ineens groen.

In het Taman Negara-bos is het niet stil! Er zijn veel beestjes die heel luid zijn. Als je heel lang stil staat, doen je oren pijn van het lawaai van de cicaden. Cicaden zijn net als sprinkhanen, maar dan veel groter. We vonden het spannend om ‘s nachts alleen door het woud te wandelen, maar het was wel een beetje griezelig.

Overdag zagen we ook een slang van 1,50 meter. Ze was zwart en wit en ze lag gewoon naast ons op de grond. We zijn ook met de boot naar een waterval gegaan. Het was daar heel leuk. In de waterval was er een soort jacuzzi: de waterval klaterde niet naar beneden, maar ging door rotsen en daar kon je niet echt zwemmen, maar wel spelen. In het woud was het heel vochtig en heet, dat was een beetje vermoeiend.