'Slechts 3 aanbevelingen van onderzoekscommissie aanslagen al uitgevoerd'

Zes jaar na de aanslagen zijn maar 3 van de 46 aanbevelingen die de parlementaire onderzoekcommissie in 2017 opstelde voor de slachtoffers van die aanslagen al tot uitvoering gebracht. Dat zegt advocatencollectief Life4Brussels, dat honderden slachtoffers van de aanslagen van 22 maart vertegenwoordigt. Het collectief wordt woensdagnamiddag gehoord in de Commissie Economie in het federaal parlement.

Minister van Justitie Vincent van Quickenborne (Open VLD) maakte op 22 maart een rapport over met een stand van zaken van de uitvoering van de aanbevelingen van de parlementaire onderzoekcommissie, waarin stond dat de meeste aanbevelingen werden geïmplementeerd, of bijna zouden worden geïmplementeerd. Maar volgens Life4Brussels zijn er, als het gaat over de slachtoffers, maar amper richtlijnen tot uitvoering gebracht.

"De Belgische staat negeert deze aanbevelingen en concentreert zich liever op mogelijke toekomstige terreurslachtoffers, terwijl de aanbevelingen van de onderzoekscommissie gericht waren op de slachtoffers van 22 maart 2016", aldus de advocaten.

Life4Brussels kijkt ook terug naar de Commissie Economie van 6 juli 2022, waar verschillende thema's rond de opvolging van slachtoffers aan bod kwamen, zoals de procedure voor schadevergoedingen van de slachtoffers, een uniek loket voor slachtoffers of het garantiefonds.

Kloof

"Globaal gezien onderstreepten de aanwezige parlementsleden een belangrijk probleem in de aanpak van de slachtoffers van de aanslagen van Brussel van 2016. Velen stellen zich ook vragen over de kloof tussen de realiteit en de bereidwilligheid die er was bij het opstellen van de aanbevelingen", klinkt het. Life4Brussels benadrukt ook dat er van de zitting geen officiële transcriptie werd gemaakt. Het collectief maakte dan zelf een transcriptie, die ze naar alle leden van de commissie stuurde.

Heel concreet vraagt het advocatencollectief aan de Belgische staat om de slachtoffers van 22 maart 2016 te identificeren, hen te informeren over hun rechten, het psychologische steun te bieden en hen bij verstek toegang te bieden tot het strafrecht om hen toch nog toegang te geven tot een schadevergoeding.