Afghaanse ex-militairen slapen aan de brug van Molenbeek: 'Vluchten voor de Taliban was enige optie'

"Ik moest als militair vluchten voor de Taliban, maar overleven in een doorweekt tentje, langs een drukke baan is ook onhoudbaar." Twee asielzoekers die al maandenlang slapen op de brug van Molenbeek, vertellen hun verhaal aan BRUZZ.

Op de brug recht tegenover het Klein Kasteeltje leven sinds drie maanden een vijftigtal vluchtelingen in tentjes, voornamelijk Afghaanse mannen met een militair verleden. In de lokalen van JES, een Brusselse jeugdherberg in de buurt, mochten de asielzoekers zaterdag een douche nemen, en daarna een ontbijt nuttigen. Wie wilde, kon zich ook medisch laten onderzoeken. De organisatie Vrienden Zonder Grenzen zette alles op poten. BRUZZ sprak met twee inwoners van het geïmproviseerde tentenkamp aan de brug die Molenbeek verbindt met Stad Brussel. Wie zijn ze? En wat vinden ze van België?

Sahil Shafuillah (24)

"Vluchten was mijn enige keuze. Iemand die in het leger heeft gevochten, tegen de Taliban, die komt sowieso achter de tralies terecht. Dat gevaar treft ook mijn ouders, enkel en alleen omdat ik drie jaar actief was als paracommando. Mijn broer was dan weer werkzaam in de politiek en is onlangs spoorloos verdwenen. Hij is niet de enige, helaas."

"Ondertussen verblijf ik al drie maanden in Brussel. Ik kwam aan via de traditionele vluchtroute die door Bulgarije loopt. Grotendeels te voet. Het is de meest gekende vluchtroute voor Afghaanse vluchtelingen, maar ze wordt steeds onveiliger. Heel veel mensen komen onderweg in aanvaring met de Bulgaarse politie, die alles afpakt. Geld, kleding, eender wat. De hele reis was ontzettend angstaanjagend."

"Een deel van het traject gebeurde per auto: een wagen met ongeveer vijf zitplaatsen, maar die volgepropt zat met meer dan 25 volwassen mannen. Ik kon amper ademen, en zag anderen meermaals het bewustzijn verliezen. We werden zo hard verpletterd, dat ik soms dacht er niet levend uit te komen."

"Maar ik ben uiteindelijk in Brussel geraakt en als ik echt eerlijk ben is dat een teleurstelling. Het is zwaar voor mijn mentale gezondheid; dit is niet wat ik verwachtte. Drie maanden leef ik al op die brug, een goede nacht is ontzettend zeldzaam. Op een bepaalde manier ben ik zelf wat kwaad op mezelf, omdat ik het te rooskleurig inzag. Dit is geen leven. Onder de Taliban leven in Afghanistan ook niet, maar deze situatie is evenzeer onhoudbaar."

"Mijn beeld van België is niet veranderd door de mensen, die enorm respectvol en behulpzaam zijn. Maar de manier waarop de staat mij opvangt, kan eigenlijk niet. Soms denk ik dat ik misschien beter in Afghanistan was gebleven, maar dan denk ik ook aan alle buren en inwoners van Molenbeek die ons toch helpen. Die sleuren mij er door."

Maslimzai Attaullah (36)

"Ik kon niet in Afghanistan blijven. De Taliban doet ons land geen eer aan en als militair is het gewoon te gevaarlijk om te blijven. Mijn keuze om naar België te komen, was snel gemaakt, ik heb enkele bevriende Belgische militairen."

"De tocht was een hel, levensgevaarlijk en enorm zwaar voor zowel de fysieke als mentale gezondheid. Maar ik kon niet anders. Hopelijk kan ik mijn familie vroeg of laat ook naar België laten komen, maar dan op een normale manier. Hen achterlaten was, zelf in het huidige Afghanistan, de beste beslissing."

"Sommige situaties waren en zijn echt inhumaan. Niet iedereen waarmee ik op de vlucht was, heeft het gehaald. We hadden vaak geen drinken en eten, er zijn doden gevallen. Ik krijg nog steeds een krop in mijn keel als ik eraan denk."

"Heelhuids in Brussel aankomen was een opluchting. Maar de brug is vreselijk. Slapen is zo goed als onmogelijk. Het is een drukke plaats, en de tentjes zijn niet eindeloos waterdicht. Ik overleef het wel, maar als ik wakker word, twijfel ik soms. Een leven kan ik het niet noemen."

"Gelukkig vinden de mannen steun bij elkaar. Ik probeer de toekomst nog steeds hoopvol tegemoet te gaan. In Afghanistan zijn de levensomstandigheden al jaren rampzalig. In België is het momenteel ook niet gemakkelijk, maar ik ben op een bepaalde manier wel veilig."