Sinds die eerste editie is Eugène, die jaren als ‘comprimeur’ van pillen in een farmabedrijf bij de Hoogstraat werkte, verknocht aan wandelen. “Ik wou die eerste, loodzware inspanning te boven komen en sloeg aan het stappen. Eerst tien kilometer, dan twintig en dertig. Tot 100 km in 24 uur deed ik in mijn beste jaren. Wandelen werd een virus. Tot vorig jaar stapte ik elke week een dag 42 km, nu is dat 30 km in een dag. Ik neem de trein naar Waterloo, Stavelot en Malmédy of zo, en doe mijn toertje. Terug thuis, ruik ik de stank van de stad. Als ik niet ga wandelen, voel ik me slecht.”
Waarom hij de 20 km door Brussel stapt en niet loopt, willen we weten. “Ik ben astmalijder, sneller gaat niet. Ik stap de 20 km gemiddeld in drie uur en twintig minuten uit (de maximale aankomsttijd is vier uur, red.). Ik begrijp niet waarom, met uitzondering van de atleten vooraan, mensen zo hard aanzetten in de lange bergaf na de start. Een kilometer na het vertrek, met het magnifieke vergezicht op de massa in de Wetstraat, zie ik het gebeuren: ze haken al af, en staan aan de kant te hijgen. De 20 km is geen sportwedstrijd, het is folklore. Wie gewonnen heeft, is van geen enkele tel: hij is gewoon de eerste die aankomt. Met lede ogen zie ik bijna iedereen van mijn generatie stoppen met deelname. Terwijl de oudste deelnemer ooit 93 jaar was, ik heb nog wat rek.”
Of hij wat speciaals heeft meegemaakt, in die veertig jaar? “Vreemde dingen soms, zoals een editie toen het pijpenstelen begon te regenen net toen het kanonschot van de start afging. Een hele tocht pletsende regen en precies toen ik aankwam, stopte het. Of die keer dat we er een spelletje van maakten om precies na drie uur binnen te zijn. Ik was er al na 2 uur en 58 minuten stappen en heb toen twee minuten stilstaand gewacht op het laatste stukje voor de Jubelparkboog. En dat terwijl we toch elke editie onderweg een pintje drinken in Bosvoorde.”
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.