Anna Franziska Jäger (21) debuteerde in 2009 in My Queen Karo van Dorothée Van Den Berghe. Ze studeert drama aan het KASK in Gent en is de dochter van choreografe Anne Theresa De Keersmaeker en Gerhard Jäger, bezieler van Art Basics for Children.
© Saskia Vanderstichele
| Anna Franziska Jäger
Enfant terrible: Anna Franziska Jäger
Lees ook: Enfant terrible: Marina Bautier
Cleo is de debuutfilm van Eva Cools over een Brussels meisje dat haar ouders verliest bij een auto-ongeval. Deze maand beginnen de opnames. We hebben al veel gerepeteerd en gesprekken gevoerd over het scenario. Ik heb in de voorbereiding mijn vroegere pianojuf opgezocht. Ik heb zelfs leren paaldansen, want mijn personage doet het voor de fun, samen met een vriendin, gespeeld door Martha Canga Antonio (bekend van de film Black, red.). Als hoofdrolspeelster voel ik zeker druk op mijn schouders, maar ik ben superblij dat ik de kans krijg en ik word gedragen door fantastische acteurs.
Je zou aan de regisseuse moeten vragen waarom ze mij heeft gekozen voor de rol. Ik herken iets van mezelf in Cleo. Ze is een meisje dat in een turbulente levensfase zit en zich verzet, maar eerder op een introverte manier. Ze gaat piano spelen. Als eerbetoon aan haar vader die concertpianist was en om het verlies te kunnen verwerken. Ik vind het fantastisch om piano te spelen. Het is als denken met de vingers. Heel ontspannend. Het is wel raar om in de huid van een meisje van 17 te kruipen. Het lijkt voor mij al zo lang geleden, maar ergens zit het nog in mij.
"Ik zal altijd verliefd blijven op Brussel"
Acteren, er zit nog veel mysterie in voor mij. Ik heb nog verschrikkelijk veel te leren. Ik heb ook lang getwijfeld of het wel iets voor mij is. Acteren is iets fysieks, weet ik nu. Je speelt met je hele lichaam. En met je verbeelding geef je je personage vorm. Nu ik in het derde jaar bachelor drama aan het KASK zit, weet ik beter welke richting ik uit wil. Ik zou het liefst theater en film, en theorie en praktijk willen combineren. Reflecteren over theater vind ik bijzonder voedzaam. Theater staat midden in de wereld en moet zich tot de wereld verhouden.
© Saskia Vanderstichele
| Anna Franziska Jäger.
Ik studeer in Gent omdat de opleiding daar het best bij mij past, maar misschien ook vanuit de noodzaak om mij in een andere omgeving te bewegen. Ik heb mijn hele leven lang al in Brussel gewoond. Gent heeft veel te bieden op cultureel vlak, maar het is geen grootstad. In Brussel komen zoveel mensen van verschillende origine samen, elke wijk is anders. Het is een oerwoud dat gewoon niet te overzien is. Ik zal altijd verliefd op Brussel blijven. In het middelbaar maakte ik zelfs mijn eindwerk over de stedenbouwkundige ontwikkeling van Brussel tussen 1860 en 1914.
In het weekend kom ik als typische Vlaamse kotstudent naar huis – zonder vuile was, de was doe ik zelf.
Ik fotografeer graag met mijn iPhone. Mijn stijl kan ik moeilijk omschrijven, maar er staan geen mensen op mijn foto’s en ik ben gefascineerd door kunstmatig licht en door teksten in het straatbeeld. Ik wil dat het beeld spontaan oogt, maar toch geconstrueerd is. Zoals bij de Canadese fotograaf Jeff Wall.
Dansen doe ik heel graag, maar alleen op feestjes. De eeuwige vergelijking met mijn moeder begrijp ik niet goed. Zij doet haar ding, ik het mijne. Als actrice is mijn tante Jolente De Keersmaeker een rolmodel. Zij en haar man Kuno Bakker (medeoprichter van het Amsterdamse toneelgezelschap Dood Paard, red.) inspireren me en geven me goede raad.
Lees meer over: Brussel, Samenleving, actrice, Dorothée Van Den Berghe, My Queen Karo, Anne Theresa De Keersmaeker
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.