François woont in de voetgangerszone: 'Vroeger was het aangenamer dan nu'

Hoe is het om in de voetgangerszone te wonen? Daarover gaan we in gesprek met Ludo François (85). Hij woonde vroeger aan het Fontainasplein, tot de toenmalige drugsscene daar hem deed uitkijken naar een nieuwe stek. Die vond hij 22 jaar geleden op de Anspachlaan: “Hoewel er toen nog auto’s rondreden was het ’s avonds aangenamer dan nu.”

François maakt een duidelijk onderscheid tussen de verschillende delen van de voetgangerszone. “Het stuk tussen de Beurs en Fontainas ligt er nu wel erg netjes en kalm bij, met die mooie groenperken. Maar mijn stuk van de straat, vanaf de Beurs tot aan de Grétrystraat, wordt nu ingepalmd door drie enorme terrassen die de hele straat bezetten.”

“Behalve mijn onderburen gaat het over de kebabzaak ernaast en de koffietent aan de overkant. Bij de fastfoodrestaurants hoor je tot middernacht of 1 uur ’s nachts voortdurend gekwetter. En als klap op de vuurpijl zit tussen de twee een nachtwinkel, waar mensen ’s avonds laat pintjes komen halen om ze op straat op te drinken. Er bestaat nochtans een reglement dat dat niet mag, maar daar vegen ze hun voeten aan. Ik heb ook medelijden met de kuisploegen die ’s ochtends de straat moeten vegen, zo veel vuilnis ligt er.”

De hinder van de horecazaken voor zijn deur daargelaten, ziet François nog één veel groter probleem: de steps en in mindere mate ook de bakfietsen die de voetgangerszone doorkruisen. “Ik laat Charlotte (wijst op zijn witte poedel, red.) geen meter van mijn voet afwijken als ik haar uitlaat, of ze wordt omvergereden door die types. Ze komen voortduren van alle kanten en rijden veel te hard. En als de batterij plat is, gooien ze die step gewoon op straat. Als ik ze aanspreek, krijg ik een middenvinger."

"De politie zegt dat ze dat probleem niet van de ene dag op de andere kunnen aanpakken en dat begrijp ik. Maar er zijn hier drie wandelvakken. Waarom voorzien we niet één van de drie voor de fietsers en steps, zodat de rest in alle rust kan wandelen?”