Onverbiddelijke avondklok
Sta me toe om al het bovenstaande toch al te makkelijk te vinden. Het is nogal cynisch om de individuele Brusselaar die bij wijze van afleiding in deze donkere dagen de kerstverlichting komt aanschouwen met de vinger te wijzen. Zo ergens na het lange telewerken, de zorg voor een eventueel kroost en vóór de onverbiddelijke avondklok van 22 uur die om de een of andere reden nog steeds twee uur vroeger ingaat dan in de rest van dit land. Of zoals een vertegenwoordiger van de evenementensector het treffend verwoordde: “Die mensen zijn niet allemaal vertrokken met de bedoeling om tussen het volk te gaan staan.”
Het is driedubbel cynisch als je weet dat de overheid faalt waar de evenementensector, de horeca en zelfs de winkels intussen al ruim een halfjaar ervaring mee hebben: het strikt afdwingen van de noodzakelijke afstand, het verplichten van mondmaskers, crowd control én de handhaving van al die noodzakelijke regels.
Dat gebrek aan handhaving geldt overigens niet alleen voor wat kerstverlichting op de Grote Markt. Wie al eens opeengepakt zit in de Brusselse metro of op een treinperron, weet genoeg. Dus ja, het gedrag van elkeen van ons is bepalend in de strijd tegen het coronavirus. Maar waar het kan en moet, moeten onze overheden dat gedrag zoveel mogelijk in de goeie richting sturen. We kunnen alleen maar hopen dat er meer nagedacht is over het openen van de winkels. Al moeten we vaststellen dat we tot maandagnamiddag geen antwoord konden krijgen op de vraag op welke manier de winkels de volgende ochtend zouden openen. Oeps?
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.