Een breed gedragen staking van het personeel zet de malaise bij het Agentschap Integratie en Inburgering in de kijker. De dikwijls sociaal geëngageerde integratiewerkers slikken “de enorme schade die de politiek de sector toebrengt” niet langer. “De minister moet bewegen.”
© Ivan Put
| Meer dan de helft van de medewerkers van het Agentschap nam deel aan de protestactie aan de hoofdzetel.
Staking bij Agentschap Integratie en Inburgering: 'Homans moet bewegen'
Ruim de helft van de ongeveer zevenhonderd medewerkers van het Agentschap Integratie en Inburgering zakte maandag van overal uit Vlaanderen naar de Brusselse hoofdzetel aan Thurn & Taxis af. Uit protest legden ze het werk neer, in de hoop dat de directie haar herstructureringsplan nog bijstuurt. Het Agentschap informeert nieuwkomers, organiseert inburgeringscursussen en ondersteunt lokale overheden in hun diversiteitsbeleid.
Het water staat het Agentschap, onder bevoegdheid van Vlaams minister Liesbeth Homans (N-VA), aan de lippen. De directie wil met 170 ontslagen financieel orde op zaken stellen. Dat zal het integratiewerk heel hard schaden, klinkt het vanuit de sector. Desondanks moeten eind deze maand de eerste mensen vertrekken. “Voor sommige inburgeraars stopt dan letterlijk de les. Want de leraar is ontslagen,” zegt vakbondssecretaris Sofie Ostyn (ACV).
De malaise bij de overheidsdienst die de integratie en inburgering van nieuwkomers wil stroomlijnen is heel erg groot, zo blijkt. Niemand vertelt veel goeds over de huidige structuur, die er kwam in 2015. Alle lokale onthaalbureaus voor nieuwkomers (behalve Antwerpen en Gent) staan sindsdien onder één superstructuur: het Agentschap. Veldwerkers zitten regionaal, de directie zit in Brussel.
“Vanuit zuiver managementoogpunt is die structuur je reinste waanzin,” zegt ook Johan Leman, voorzitter van het Molenbeekse integratiecentrum Foyer. “Integratie is het soort werk dat zo’n structuur niet kan hebben. Je wil lokale accenten leggen en klantgericht werken. Dat kan niet vanuit een logge, gecentraliseerde, veel te dure mastodont.”
De malaise bij de overheidsdienst die de integratie en inburgering van nieuwkomers wil stroomlijnen is heel erg groot, zo blijkt. Niemand vertelt veel goeds over de huidige structuur, die er kwam in 2015.
Ostyn bevestigt: “De context in Brussel is anders dan in Leuven of Hasselt. In de huidige structuur kan je die lokale accenten niet meer leggen,” zegt ze. “De integratiewerkers hebben echt het gevoel dat ze contractbreuk plegen tegenover de inburgeraars. Ze kunnen hen niet meer op de juiste manier helpen.”
Waarom die structuur er dan kwam? Leman schetst een weinig flatterend beeld: “In de aanloop naar de oprichting werd ik uitgenodigd op het kabinet. Met een flashy powerpoint werd ons toen uitgelegd hoe de nieuwe structuur eruit zou zien. Niemand die het begreep. Toen ik een directeur van de administratie vroeg of die erin geloofde, kreeg ik als antwoord: ‘Nee, maar de hele operatie is intussen zo duur geworden dat we het wel moeten doen.’”
Een hoge medewerker van een Brusselse onthaaldienst zegt het zo: “Het Agentschap is zoals het Mexicaanse leger: meer bazen dan soldaten.” Hij voelt de impact op zijn werk nu al, en vreest voor wat er na de ontslagronde komt. “Voor het eerst in achttien jaar moeten we mensen naar huis sturen.”
Grote schade
Kathleen De Decker van vakbond BBTK bevestigt de grote schade voor Brussel. “Inburgering is hier nog niet verplicht. Een speciaal team concentreert zich daarom op de werving en oriëntatie van inburgeraars. Door het hoge aantal ontslagen in Brussel op eerstelijnsniveau wordt dat team zwaar geraakt.” Volgend jaar zou inburgering in Brussel (net als elders) wel verplicht worden. Net nu er nood is aan integratiewerkers, worden die afgedankt. “Met de huidige plannen van de directie kunnen we amper de helft doen van wat we vandaag doen,” zegt de medewerker van de onthaaldienst. “Is dat dan de bedoeling?”
Helaas wel, vreest het werkveld. “Niemand twijfelt er nog aan dat dit een N-VA project is,” zegt vakbondsvrouw Ostyn. “Het doel is om aan de integratiesector zoveel mogelijk schade aan te richten.” De vakbonden verwachten weinig van de directie. “We zullen op andere deuren moeten kloppen en ons richten tot de minister,” zegt De Decker. Ostyn bevestigt: “Homans moet bewegen.”
Lees meer over: Brussel, Samenleving, BON, Agentschap Integratie en Inburgering
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.