Leo Timmers: ‘Badmintonnen helpt me weer te focussen’

Wanneer de Jetse prentenboekenmaker Leo Timmers genoeg achter zijn bureau heeft gezeten, ruilt hij de ganzenveer in voor gepluimde badmintonshuttles of gaat hij een kilometer of twintig lopen.

Tijdens het tekenen luistert prentenboekenmaker Leo Timmers voortdurend naar podcasts, vaak over cinema. Maar af en toe verlaat Timmers ook het eigen hoofd en de tekentafel om te gaan badmintonnen of hardlopen. “Ik ben iemand die uren aan een stuk kan werken, in mijn ogen een van de voorwaarden om dit vak te kunnen beoefenen. Geheel volgens het cliché van de artiest die wel betere dingen te doen heeft, heb ik lang een aversie tegen sport gehad. Maar naarmate je ouder wordt, merk je toch dat de conditie minder wordt en dat dat op de duur ook een weerslag heeft op het mentale. Ik zat echt te veel stil en ik voelde me daar niet goed bij. Even helemaal weg zijn van je werk helpt om weer te focussen.”

Zo kwam Timmers een tiental jaar geleden via de school van zijn kinderen terecht in een groepje vaders dat badmintonde in het sportcomplex van Molenbeek. “Dat was een sociale uitlaatklep, maar ook een eerste stap om meer te gaan bewegen. Ondertussen heeft dat groepje al vele gedaanten en afvallers gekend, en zijn we met de overblijvers verhuisd naar de Royal Badminton Club in Neder-Over-Heembeek, waar we aan de gezellige bar veel nieuwe mensen hebben leren kennen, en iedereen onderling wedstrijdjes kan spelen op zijn niveau.” Winnen is daarbij niet de hoofdzaak, “al moet ik er toch bij vertellen dat ik nogal competitief ben en waarschijnlijk degene ben die het hardst vloekt op zichzelf. Ook al spelen we geen competitie, badminton kan superintensief zijn, op het scherp van de snede, met veel korte sprintjes. Het vraagt een combinatie van kracht en precisie. Iets totaal anders dus dan hardlopen. Intussen loop ik zo’n twintig kilometer per week, en ook dat zou ik niet meer kunnen missen.”

Timmers ervaart zelfs weleens een runner’s high, van blessures heeft hij nauwelijks last. En ook aan de tekentafel blijkt al die lichaamsbeweging alleen maar voordelen op te leveren. Zo ligt op 16 september zijn nieuwe boek Kiki & ik in de winkel, “zonder twijfel een van de persoonlijkste boeken die ik al heb gemaakt. Het gaat over opgroeien, veranderen en loslaten, mijn eigen jeugd schemert erin door. Het is ook een dik boek, iets serieuzer dan anders, en de prenten zijn voor een groot stuk met inkt getekend, iets wat ik nog nooit gedaan heb.”

Kiki & ik verschijnt op 16/9 bij Querido en wordt op 21/9 voorgesteld in de bibliotheek van Jette, jette.bibliotheek.be