Acteur Vianney Adriaens over 'Burning city': 'Wat als de wereld rondom je instort?'

Wat doet een stad branden? In Burning city zoeken een dozijn jongeren naar antwoorden, niet door te verklaren, maar door te voelen. Met muziek, dans en tekst dompelen ze het publiek onder in de rauwe reflexen van angst en overleven. Een van hen is acteur en muzikant Vianney Adriaens, die in de voorstelling zijn eigen verhaal aanraakt – een verhaal dat hij zelfs thuis nooit eerder uitsprak.

Verstoppen, vechten, vluchten of verstarren: dat zijn de instinctieve reacties op angst, stress en gevaar die door ons goede oude reptielenbrein in stand worden gehouden. In de voorstelling Burning city prikkelt een groep jongeren dat reptielenbrein bij zichzelf en het publiek. Een van die jongeren is acteur en muzikant Vianney Adriaens, die regisseur Junior Mthombeni al kent van toen die nog optrad met Belgium Afro Beat Association. Die optredens zetten de 14-jarige Adriaens op weg naar het theater, de kunsthumaniora in Brussel en het SOCHA-collectief, dat Mthombeni voor corona met Tom Kestens opstartte. SOCHA lanceerde Adriaens' muzikale solocarrière, introduceerde hem in de cast van KVS-productie Hannibal en in die van Burning city.

“Wat doet je brein als je wordt overmand door angst, als de wereld rondom je instort? Hoe handel je? Ga je de strijd aan? Bevries je? Of vlucht je?” vertelt Adriaens. “Vanuit dat vertrekpunt gaf Junior ons de vrijheid om onze eigen kwetsbaarheden op te zoeken en daar een tekst of lied over te schrijven. Ik heb het in de voorstelling over iets wat ik nog nooit heb uitgesproken, ook niet tegenover mijn moeder, die van Rwandese afkomst is. Ik heb het over de dualiteit in mezelf – ik ben half Rwandees, half Belgisch – en mijn dubbele verhouding tegenover de genocide van 1994, waar België ook een rol in heeft gespeeld. Ik weet nog dat ik met mijn moeder in de auto zat toen ik op mijn 6e het nieuws over de genocide hoorde. Naar dat punt ben ik pas veel later teruggekeerd, in Burning city kaart ik het aan.”

De titel Burning city kan je letterlijk lezen als 'de stad die in brand staat door geweld.' Maar als je alle persoonlijke ervaringen van het dozijn jongeren op het podium optelt, zie je ook de metaforische betekenis “van een maatschappij waarin iedereen met grote wereldproblemen en kleine persoonlijke problemen moet omgaan. In plaats van naar oorzaken en oplossingen te zoeken, worden vaak alleen brandjes geblust. Naar het ontstekingsmechanisme wordt niet gezocht.”

Burning city veegt met muziek, dans en tekst de grens tussen theater en concert uit. “We zijn op zoek naar reactie en participatie van het publiek,” knikt Adriaens. “Er staat een catwalk in het midden van de zaal, en we kijken en spreken de mensen van dichtbij aan, zodat ook bij hen even het reptielenbrein wordt geactiveerd. Tijdens de try-outs zagen we al hoe enthousiast het publiek reageert. Dat is ons doel.”

Burning city van hetpaleis, theater arsenaal en KVS is te zien op 11 en 12/3 in de KVS BOL, kvs.be