Bwanga Pilipili: 'In augustus zie ik al op tegen de vraag: naar waar ging je deze zomer?'

Bwanga Pilipili is actrice, schrijfster en regisseuse. Afwisselend met Farbod Fathinejadfard schrijft ze over het leven in haar stad.

Sommige vragen zijn toverspreuken die je in een oogwenk terugkatapulteren naar het verleden. Je hoort de vraag – het kan ook een liedje zijn – en opeens ben je weer 17 of 12 jaar. Zoiets als: "Wat wil je worden als je groot bent?" Als ik dat hoor, kan ik er niets aan doen: mijn brein schakelt terug naar mijn puberteit en roept allerlei beelden, geluiden en emoties op.

"Waar ben je deze zomer geweest?" Een vraag waar ik vanaf augustus al tegen opzie, omdat degenen die ze stellen ofwel leerkrachten zijn die mijn grammatica zullen beoordelen, ofwel rijkeluisdochters die mijn antwoord zullen fileren.

150 frank voor de drive-in

Hoe leg ik uit dat ik ben weggegaan zonder de stad te verlaten? Hoe leg ik uit dat Edwine, mijn beste vriendin, en ik in Los Angeles zijn terwijl we zitten te chillen in het Jubelpark en wachten op de filmvoorstelling? Daar kan je voor 150 frank naar de drive-in. Sinds mijn veertiende werk ik elke zomer. Dit jaar spaar ik om de El Charro van Henriette en een Creeks-handtas te kunnen kopen.

Ik pas op de 3 J's (Jo, Jess en JJ) en kom 's ochtends aan in de Jan Blockxstraat in Schaarbeek, vlak bij de Moby Dick. Op het programma: wandelen, spelletjes, geklets. Na de lunch breng ik ze terug naar hun wijk: eerst de tram, dan bus 80 richting Sint-Lambrechts-Woluwe. Niet meer het Woluwe van Hippocrates en niet dat van Joséphine-Charlotte, Kerselaren of Gribaumont. Het Woluwe van de Sterrenbeelden, van Andromeda en van de Cora waar je je installeert om te lezen, Nintendo te spelen en Oscars Super Mario-record proberen te verbreken, en om op vrijdag van alle proevertjes te smullen. Het Woluwe van de kikkervisjespoel en het wassalon waar Natacha, Houda en Ramiza afspreken om kleren en geheimen uit te wisselen.

Het is warm. In mijn herinnering was het warm in augustus, maar niet té. Met de 3 J's ga ik Edwine ophalen om naar het basketbalpleintje van de dag te gaan. Er zijn Amerikaanse talentscouts in de wijk geweest voor Orphée en Mike, maar van hun ouders mochten ze niet vertrekken.

De 3 J's zijn te klein om mee naar de zaalvoetbalclub te gaan, maar tot Merode geraken we wel. Jess is dol op de fontein van het Jubelpark, we kopen een ijsje. JJ houdt niet van chocolade. De eerste mens die ik ontmoet die niet van chocolade houdt. Hij heeft zichzelf leren lezen. En dit jaar, omdat hij te verwend was en daardoor te blasé werd, heeft mama Jane een cadeauvrij jaar ingelast. Radicaal! Hij speelt nu met de simpelste dingen, zoals een bic en een elastiekje, en deelt de verhalen die hij voor zichzelf verzint. Ik vind het heerlijk om hem te horen denken. Jonathan is onweerstaanbaar in zijn salopette en petje. Hij huilt bijna nooit.

New York onder de arcaden

De dansbattles zijn begonnen en de Nederlandse meisjes zijn steengoed. Er hangt een New Yorkse sfeer onder de arcaden. Oom Pierre, alias DJ Cosmic, heeft nieuwe mixtapes meegebracht. We keren terug via de Tongerenstraat. Augustus is de maand van het jaarlijks terugkerende familiedilemma: wel of niet teruggaan naar Zaïre? Ik ben opnieuw ingeschreven op school, maar elke zomer blijft de twijfel knagen.

De Ambari's en Atteri's komen over tien dagen terug, net op tijd zodat Redouan me zijn avonturen uit de bled kan vertellen. Tijdens het schooljaar werkt papa Atteri als vuilnisman. Het is de enige familie met een camera. En als ze op vakantie vertrekken zit de auto helemaal vol, alsof de hele buurtwinkel erin is gepropt.

Er is ook de Zuidfoor, maar dat is echt te ver. Ik bivakkeer liever op een bankje met Edwine om samen de wereld te verbeteren. De ouders krijgen veel meer collect calls. Ze maken ruzie of maken zich zorgen om Kivu, moeilijk te zeggen wat het precies is.

Waar ben je deze zomer geweest? Ik heb sterrenstelsels doorkruist zonder Brussel te verlaten. Zoiets schrijf je niet op, dat beleef je.