Eerste column Amber Janssens: 'Musk en Mars'

Amber Janssens is een Brusselse actrice. In een tweewekelijkse column voor BRUZZ reflecteert ze vanaf deze week over wat een bijna-dertiger allemaal hoort te weten om niet door de mand te vallen.

Vergezeld van negroni’s, klamme knieholtes en augurken zit ik op een niet nader genoemd zonovergoten terras. Licht wankel. Niet door l’heure de l’apero, maar omdat geen enkele caféstoel in Brussel waterpas staat. Dappere zielen proberen bierviltjes of gescheurde pakjes Lucky Strike onder de poten te parkeren, maar echte Brusselaars omarmen de kasseien voor de schoonheid die ze zijn. De scheve terrassen ook.

Toen het gesprek aan onze labiele tafel plots ging over Musk zijn missie naar Mars, voelde ik mij nog net iets meer wankelen. Over waarom hij zijn oog (en ego) net op Mars heeft laten vallen, dat ook Venus een optie was geweest mocht het er niet zo lijken op een Finse opgietsessie en dat Pluto niet eens meetelt. Niks zo intimiderend als mensen die vol schwung ratelen over een onderwerp, en het gevoel hebben dat je als enige niet van de planeet bent. De enige vluchtroute op dat moment is met veel animo meeknikken, de laatste drie augurken inhaleren en mij onder tafel stiekem storten op de notities in mijn gsm. Note to self: planeten opzoeken. En misschien ook een video over Heimlich. Want die augurk net iets te snel doorgeslikt.

Een klein stukje context. Ik heb net mijn laatste lente als twintiger achter de rug. Na deze wervelwind van een zomer, duik ik de herfst in. En daarmee duid ik inderdaad zowel op het seizoen, als op mijn mogelijke gemoedstoestand. Want dan is ze daar. De letter B zonder rugleuning. Lucky number three. Geen paniek, dit worden geen columns over sparren met de tijd of een verlies aan collageen en kater-resistentie. Integendeel. Mijn laatste zonnige seizoenen als twintiger hebben – behalve mijn hooikoorts – iets in bloei gezet. Een verlangen om toe te geven dat ik mij soms een verdoken volwassene voel. Ik kan perfect parallel parkeren, weet welke info de fiscus van mij nodig heeft en boek elk jaar braaf een tête-à-tête bij de tandarts. Maar af en toe raak ik verzeild in gesprekken die mij instant zouden kunnen ontmaskeren als infiltrant in dit grote-mensen-universum. Gesprekken over Musk en het melkwegstelsel bijvoorbeeld. Crypto. En hoezo weet iedereen wat poutrellen zijn?

Bij deze: het is Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus. Eventueel Pluto toevoegen, maar dat blijkt een discussiepunt. “Merde, Verkeerde Afslag, Maar Juiste Snacks. Uiteindelijk Ni Panikeren.” Voilà, met die ezelsbrug zit je alvast safe voor moest je in dezelfde penibele situatie belanden als ik. On sait jamais.

Misschien probeer ik die oldskool ezelsbruggen hier de komende weken wel terug te brengen. Intussen heb ik ook achterhaald wat dat eigenlijk met lastdieren te maken heeft. Maar dat is voor ons tweede schriftelijke rendez-vous. Eerst nog mijn Heimlich gaan oefenen.