Brusselse regering vindt tweede adem

Gebeld dat wij worden de laatste tijd. Of we dat citaat er nog in kunnen verwerken, die reactie nog kunnen toevoegen, we wel snappen hoe belangrijk dit of dat is. Zowel oppositie als meerderheid doet het, lokaal en regionaal. Vorige week ging het zelfs zover dat we op de redactie simultaan door een schepen, de woordvoerder van die schepen én de woordvoerder van een partijgenoot van die schepen gebeld werden, om te vragen of we toch wel zeker dat bericht gezien hadden. Aan al die mensen zou ik zeggen: doe zo voort! Ik heb mij nog nooit zo belangrijk gevoeld.

Een en ander heeft natuurlijk te maken met de verkiezingen. 9 juni nadert met rasse schreden en die laatste maanden zijn o zo belangrijk voor het uiteindelijke verkiezingsresultaat. Dan wil je je kandidaten natuurlijk zo goed mogelijk in de verf zetten. Door te bellen met de redactie. Of door beleid te voeren.

Ook dat laatste lijkt volop te gebeuren. Zeker de Brusselse regering heeft de jongste tijd redelijk wat werk verzet. Een paritaire huurcommissie beschermt huurders tegen woekerprijzen, de nieuwe bouwregels van Good Living hebben groen licht gekregen, vastgoedprojecten moeten 25 procent voorbehouden voor sociale woningen, asociale pick-uptrucks worden zwaarder belast, door een nieuwe gemeentewet kunnen burgemeesters afgezet worden, het Stocletpaleis wordt publiek toegankelijk, strooisteps zijn aan banden gelegd, huurders hebben voorkooprecht, het openbaar vervoer wordt verder versterkt, de afvalophaling is hervormd en slecht geïsoleerde huizen moeten verplicht gerenoveerd worden.

Op al die maatregelen valt iets aan te merken, wat we in deze kolommen geregeld doen. Maar ze passen wel in een links bestuur, waar een meerderheid in Brussel voor gestemd heeft. Er wordt, kortom, tenminste beleid gevoerd.

Neem nu het renovatieplan van Alain Maron (Ecolo), dat vorige week in de commissie is goedgekeurd. Eigenaars van een woning met energiecertificaat F of G moeten die tegen 2033 verplicht renoveren, zoniet volgen boetes. Cieltje Van Achter (N-VA) noemde die regeling op X ‘knettergek’, want negen jaar is veel te kort om 250.000 woningen te renoveren, en wat met eigenaars die dat niet kunnen betalen? Die kritiek is begrijpelijk, maar ergens ook jammer. Je kunt nu eenmaal geen omelet maken zonder eieren te breken. Doortastende maatregelen doén pijn, die gelukkig verzacht wordt met subsidies en uitzonderingen. En laten we wel wezen: de renovatie van het oude, Brusselse woningenpark is essentieel, niks doen is geen optie. Net daarom doet het ergens deugd om te merken dat er in Brussel nog zulke grote beslissingen genomen kunnen worden.

Vanwaar die plotse ommezwaai, vraagt u zich natuurlijk af. Amper een jaar geleden klaagden de regeringspartijen zelf nog dat niks vooruitging. Verschillende bronnen melden dat het binnen de schoot van de Brusselse regering makkelijker samenwerken is nu Ans Persoons Pascal Smet (beide Vooruit.brussels) vervangt. “De zachte aanpak in plaats van doorduwen,” klinkt het. Andere bronnen spreken dat niet tegen, maar wijzen erop dat beleid nu eenmaal tijd nodig heeft, en dat het dan ook logisch is dat belangrijke dossiers pas in de staart van de legislatuur landen. Tot slot zijn er nog de peilingen die van PTB/PVDA de te kloppen vijand maken. Handig voor de cohesie van een ploeg, die ook na 2024 samen verder wil.

Niet alles is natuurlijk rozengeur en maneschijn. Het alomtegenwoordige crackgebruik, het gapende gat in de begroting en de probleemwerf metro 3 blijven wegen op de Brusselaar. Ook gaat de relatieve rust binnen de regering weldra op de schop, als de verkiezingscampagne de laatste rechte lijn ingaat en de coalitiepartners weer elkaars grootste concurrent worden. Maar voorlopig gunnen de ministers het elkaar nog, zodat belangrijke dossiers erdoor raken. En daar kan menig Brusselaar vast wel gewend aan raken.