Bij Co-Kot BXL wonen studenten en vluchtelingen samen: ‘Elkaar wegwijs maken’

In het centrum van Brussel wonen elf studenten en jonge nieuwkomers samen in het project Co-Kot BXL. Doel is om jongeren uit verschillende leefwerelden met elkaar in contact te brengen. Tegelijk is het een springplank voor nieuwkomers naar volledig zelfstandig wonen.

“We leven hier net als op een gewoon kot, maar dan met meer diversiteit”.

VUB-student Amadou-Oury is een van de elf bewoners van Co-Kot BXL. Het cohousingproject bestaat uit elf volledig uitgeruste individuele studio’s, met daarnaast een gemeenschappelijke leefruimte en keuken. “Dit is een plek waar je privacy hebt, maar ook weet dat je niet alleen bent", aldus Amadou-Oury. "Als er iets is, kan ik bij iedereen aankloppen”.

Het project, dat intussen vijf jaar bestaat, is een samenwerking tussen Minor Ndako, Odisee Hogeschool, Baïta, de Overmolen en PAG-ASA. Zij staan in voor het selectieproces en de begeleiding van de jongeren.

Zelfstandig wonen

De jongeren die via Minor Ndako instromen, zijn meestal tussen 18 en 22 jaar en hebben vaak een traject als niet-begeleide minderjarige achter de rug. Samir, met zijn 17 jaar de jongste bewoner van Co-Kot, vluchtte op zijn dertiende alleen van Afghanistan naar Turkije. Op zijn vijftiende kwam hij naar België, waar hij in een leefgroep van Minor Ndako terechtkwam. Sinds drie maanden woont hij in Co-Kot.

"In het begin vond ik het moeilijk om zoveel zelf te doen", vertelt Samir. "In de leefgroep werd alles voor ons geregeld, maar nu lukt het al beter. En ik ben blij dat ik hier mijn eigen kamer en keuken heb."

Dat is een van de doelen van het project: de jonge nieuwkomers voorbereiden op volledig zelfstandig wonen. Voor hen is het vaak moeilijk om op de privémarkt te huren, legt Seppe van Minor Ndako uit. "De Brusselse woningmarkt is lastig, zelfs mét een inkomen en Belgische naam. Onze jongeren hebben dat vaak niet: ze zijn jong, zonder vaste inkomsten en zonder ouders die garant kunnen staan. Verhuurders beschouwen hen als een risico. Co-Kot biedt een tussenstap: hier kunnen ze hun administratie in orde brengen, leren hoe huren werkt en intussen ervaring opdoen in zelfstandig wonen en een sociaal netwerk uitbouwen."

Bovendien liggen de huurprijzen van de studio's onder de marktprijs. Dat maakt het voor studenten eveneens interessant, want ook voor hen is het niet altijd vanzelfsprekend om iets betaalbaars te vinden. "Ik pendelde vroeger elke dag vanuit Sint-Niklaas omdat ik geen kot vond", zegt Amadou-Oury. "Dat deze studio's wel betaalbaar zijn, speelde zeker mee in mijn beslissing om me kandidaat te stellen."

Maar voor hem heeft het project ook een persoonlijke betekenis. “Mijn moeder kreeg zelf hulp toen ze als nieuwkomer aankwam. Nu kan ik op mijn manier iets terugdoen.”

Engagement

Alle studenten kunnen zich kandidaat stellen. Elk jaar wordt een oproep verspreid naar studenten via sociale media en de studentenvoorzieningen van de Brusselse hogescholen en universiteiten. "Wie interesse heeft, stelt zichzelf kort voor en legt uit waarom het project bij hem of haar past", aldus Seppe. "Het is geen sollicitatiegesprek, maar we kijken wel of er een match is. We zoeken mensen die bewust kiezen voor dit engagement, niet alleen voor een goedkoop kot".

Zo is er een buddy-werking, waarbij elke student wordt gelinkt aan een nieuwkomer. "Je bent dan natuurlijk niet verplicht om beste vrienden te worden", zegt Seppe. "Maar het is de bedoeling dat je iemand wegwijs maakt: waar is de wasmachine, waar zijn de winkels, wat doe je bij vragen?"

Daarnaast is er elke maand een bewonersvergadering. Daar worden niet alleen praktische dingen besproken, maar wordt ook een activiteit ingepland. “De laatste vergadering ging over een dansactiviteit", vertelt Seppe. "We zijn nu aan het kijken waar we misschien een gratis dansworkshop kunnen volgen. Soms gaan we ook samen naar een expo of een film. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn.”

Voor Amadou-Oury voelt het engagement in elk geval niet als een verplichting. "Ik dacht dat het veel tijd zou vragen, maar dat valt heel goed mee. Naast mijn studies en studentenjob werk ik aan eigen projecten, en dat is echt combineerbaar met wat er van me verwacht wordt hier. In het begin was het wat zoeken, maar intussen is alles heel spontaan en voelt niets als een verplichting."

Voorlopig zijn er geen plannen om het project uit te breiden, al zijn er wel ideeën om het gemeenschapsgevoel te versterken. "De gemeenschappelijke ruimte wordt nu niet zo vaak gebruikt", zegt Seppe. "Daarom willen we die nog gezelliger maken. Als iemand een tv of een spelconsole wil doneren: één adres."