Jamal werd toegetakeld met motorhelm bij homofobe aanval: ‘Voel me niet meer veilig’

Afgelopen vrijdag is Jamal, een non-binaire persoon, brutaal aangevallen door drie jongemannen in metrostation Beekkant. Die hebben de jonge dertiger lelijk toegetakeld, onder meer met een motorhelm. “Nadat ik besefte wat er gebeurd was, volgde de angst,” getuigt Jamal. “Het is alsof mijn leven nu geblokkeerd is.”

Vier dagen na de feiten ontmoeten we Jamal in RainbowHouse in hartje Brussel. Daar voelt die zich veilig, maar wat zich vrijdagavond in het Molenbeekse metrostation Beekkant heeft afgespeeld, heeft een zware indruk nagelaten. Rond 21 uur stond Jamal op het punt om een metro te nemen in de richting van Naamsepoort. Jamal, een non-binaire persoon, was op weg naar een LGBTQ+-feest en droeg onder meer een pruik en een vrouwelijke bril.

“Toen ik de roltrap naar het perron nam, zag ik drie mannen die geldbriefjes aan het uitwisselen waren. Wanneer ze mij naar beneden zagen komen, veranderde hun blik compleet. Ik wist dat ze op me af zouden komen,” vertelt Jamal. Dat gebeurde ook. Eén van de drie mannen klampt Jamal aan. “Hij begon me uit te schelden en zei dingen als ‘zemmel’ (scheldwoord voor homoseksuele man, red.), ‘sale pédé’, ‘ik maak je gezicht kapot’.”

“Hij vroeg waarom ik me zo gekleed had. Ik negeerde het allemaal, maar deed alsof ik iets uit mijn tas wilde nemen,” gaat Jamal verder. Daarop zou de eerste man die hem was beginnen uitschelden zijn twee kompanen geroepen hebben. “Hij riep naar zijn twee vrienden toe dat ik een pepperspray had, maar dat was niet het geval.”

Op dat moment kwam de metro aan en wilde Jamal instappen. “Maar ik kreeg een stamp op mijn rug en viel op de grond. Ik lag toen op het perron en de drie mannen waren me hevig aan het stampen en slaan, met hun vuisten, maar ik heb ook drie zware klappen gekregen met een motorhelm.”

'Helemaal bebloed'

Voor Jamal voelde het alsof er een uur gepasseerd was, maar de aanval duurde slechts enkele minuten. In die tijd kwam geen van de andere reizigers die op het perron aanwezig waren tussen. “Sommige mensen liepen zelfs weg, wellicht omdat ze dachten dat mijn aanvallers gewapend waren. Maar ik kan begrijpen dat mensen bang zijn.”

Twee van de drie aanvallers vluchtten uiteindelijk weg met een metro richting het stadscentrum. Wanneer Jamal rechtkrabbelt, is die zich nog niet bewust van zijn verwondingen en probeert die de derde aanvaller nog achterna te lopen. “Door de shock voelde ik eerst geen pijn, tot een vrouw me aansprak in het perron, omdat ik helemaal bebloed was. 'Hoe erg is het?' vroeg ik haar. 'Heel erg', zei ze. Toen viel ik neer op de grond.”

Enkele minuten later kwamen twee politieagenten aan en een ziekenwagen. Die namen Jamal mee naar het ziekenhuis. Daar werd een hoofdwonde gehecht. “Even dacht ik zelfs dat ik deels blind was geworden omdat ik niets meer zag door één oog, maar dat was door het bloed”, vertelt Jamal. Die houdt er op fysiek vlak vier hechtingen en een gebroken tand aan over, naast pijn aan de rug en het hoofd.

Twee littekens

Op mentaal vlak zijn de gevolgen voor de jonge dertiger nog zwaarder. Sinds de aanval is angst het overheersende gevoel. “In het ziekenhuis besefte ik pas wat er gebeurd was. Dan volgde de angst. Ik durfde het ziekenhuis niet eens alleen te verlaten.”

“Ik slaap niet meer. Ik heb daar medicatie voor gekregen, maar daar krijg ik nachtmerries van over andere trauma’s uit het verleden. Ik eet ook amper”, zegt Jamal, die deeltijds werkt en studeert. “Hoe ik opnieuw ga kunnen werken of naar de les gaan, weet ik nog niet. De onmacht en het onrecht, het is alsof mijn leven nu geblokkeerd is.”

“Ik ga hier twee littekens aan overhouden”, wijst Jamal naar het hoofd en dan naar de borst. “Eén litteken is aan de buitenkant zichtbaar, maar het andere is vanbinnen.”

Nog maar anderhalf jaar woont Jamal in Brussel en in die tijd is die nog nooit fysiek aangevallen. Maar verbale agressie is wel bijna dagelijkse kost. “Enerzijds is er de manier waarop mensen je aankijken, maar ik word ook geregeld uitgescholden. Of mensen spuwen naar me als ik voorbijloop. Als ik de tel moet bijhouden, ben ik eindeloos bezig.”

Sinds de aanval afgelopen vrijdag probeert Jamal zich zo weinig mogelijk alleen door de stad te begeven. Voor afspraken, bijvoorbeeld op het politiecommissariaat, probeert die zich te laten begeleiden door een andere persoon. “Als ik nu op de metro sta te wachten verstop ik zelfs mijn handen in mijn zakken, omdat ik bang ben dat mensen mijn nagellak zien. Ik ben bang om het uit te lokken. Ik voel me helemaal niet meer veilig in Brussel.”

Dialoog

De koepelorganisatie voor Brusselse LGBTQ+-verenigingen RainbowHouse veroordeelt de aanval op Jamal en wijst op de bredere trend van homofobe en transfobe agressies. Van de 73 meldingen van discriminatie of geweld met een homofoob karakter in 2024 werd één op de drie meldingen ingediend door een non-binair persoon zoals Jamal.

Nog volgens de cijfers van het RainbowHouse vond een derde van de feiten plaats in de openbare ruimte, en in een derde van de gevallen waren de aanvallers een groep mannen. “We hebben nog geen recentere cijfers, maar of er afgelopen jaar meer meldingen waren is twijfelachtig”, zegt Xavier Wyns van RainbowHouse. “Veel mensen maken er geen melding meer van. Het dark number ligt dan ook erg hoog.”

RainbowHouse roept de MIVB om meer inspanningen te doen in de strijd tegen geweld en discriminatie, onder meer met opleidingen voor het personeel. Het nodigt de openbaarvervoermaatschappij uit om daarover samen te zitten met LGBTQ+-organisaties. Daar staat de MIVB voor open.

“Wij veroordelen deze feiten en betuigen onze steun aan het slachtoffer. We staan open voor dialoog met verenigingen die discriminatie bestrijden en zijn zelf ook erg begaan met deze problematiek”, klinkt het in een reactie van de MIVB. “Daarom nemen we elk jaar deel aan de Pride en hebben we vorige week nog een campagne rond seksisme en intimidatie gelanceerd. We maken ook al langer werk van opleidingen voor ons personeel."