Palestijn houdt hongerstaking al 44 dagen vol: ‘Maar ik ben geen superman’

Al 44 dagen hoopt de Palestijnse vluchteling Omar Abou Karem met een hongerstaking druk te zetten op politici om de kansen op een staakt-het-vuren in Gaza te doen toenemen. Maar zijn dieet van water en zout begint steeds zwaarder door te wegen. “Op een bepaald moment zal ik naar mijn lichaam moeten luisteren.”

Nu het Israëlische offensief in het zuiden van Gaza ongekende proporties aanneemt, is de Palestijnse hongerstaker Omar Abou Karem nog gemotiveerder om de situatie in Gaza onder de aandacht te brengen in ons land.

Maar zijn lichaam sputtert tegen. Enkele dagen geleden overschreed de Palestijn de kaap van veertig dagen hongerstaking, het punt waarop medische letsels steeds nadrukkelijker in beeld kunnen komen. “Ik voel me steeds zwakker, maar ik moet mensen blijven bereiken om druk te zetten op de Belgische en Europese politici,” zegt Abou Karem aan BRUZZ.

Dagelijks dokterbezoek

Niet lang nadat hij met zijn actie startte, trok Abou Karem naar de ULB om meer zichtbaarheid te geven aan de hongerstaking. “Hij barricadeerde zich in een studentenkamer en kreeg van de universiteitsautoriteiten de vraag om het gebouw te verlaten,” licht ULB-woordvoerder Ophélie Boffa toe.

De Palestijnse activist weigerde en kreeg wat later de toestemming om een andere ruimte in te nemen, maar enkel als hij onder streng medisch toezicht zou staan. “Sindsdien komt er elke dag een dokter langs,” vertelt hij.

“Het wordt zwaarder en zwaarder. Ik wil tot het maximum gaan, maar ik ben geen superman. Op een bepaald moment zal ik naar mijn lichaam moeten luisteren. Al zijn het de lichamen in Gaza die belangrijk zijn, niet dat van mij.”

‘Brute vorm van protest’

Waar hij hoe dan ook niet mee zal ophouden, zijn de pogingen die hij onderneemt om druk te zetten op Belgische en internationale politici. Abou Karem ontmoette al een aantal prominente beleidsmakers en blijft hen aansporen om een sterker statement in te nemen in de oorlog die Israël voert in Gaza. “Waarom komt er geen standpunt zoals bij de aanvallen van Rusland in Oekraïne? De politici lijken weg te kijken van de genocide die zich voor hun ogen voltrekt,” vindt Abou Karem.

Hij hoopte oorspronkelijk om de hongerstaking samen met andere activisten te kunnen voeren, maar zover is het (nog) niet gekomen. “Het is een erg brute vorm van protest. Ik hoor en zie wel dat andere personen af en toe een tweedaagse hongerstaking ondernemen, dus ik ben niet alleen.”

Volgens de ULB is Abou Karem “actief op zoek” naar een andere locatie in Brussel. Tot dan verwelkomt de universiteit hem “om strikt humanitaire redenen,” verklaart Boffa.