Vakantie in Brussel (1): ‘Wandelen langs alle grote fonteinen en daarna een geuze drinken’

Niet iedereen trekt tijdens de zomermaanden naar het buitenland. In deze vierdelige reeks laat BRUZZ enkele thuisblijvers aan het woord. De eerste is Dominique Dognie uit Sint-Joost-ten-Node.

Vanuit zijn huis, een herenhuis in een van de smalle straatjes van Sint-Joost, zakt de 66-jarige Dominique Dognie af naar het centrum. Dat doet hij het liefst te voet. “Ik ben een wandelaar, altijd geweest.”

Hij neemt steevast dezelfde route via het Madouplein richting de Grote Markt. Normaal wandelt hij het liefst zonder doel, maar op zijn perfecte zomerdag heeft hij er wel een: “Op de eerste maandag van de maand volg ik een les Brussels om halfelf in het Koninklijk Theater van Toone.”

Het traditionele marionettentheater, nabij de Grasmarkt, voert elke week nog stukken op. Maar één keer per maand komen Brussel-sprekers er samen. De les wordt gegeven door Toone VII, José Géal, 93 jaar oud en de jeugdheld van Dominique. “Vroeger kwam ik kijken naar alle opvoeringen. Dan hoorde ik al de verschillende stemmetjes van Toone, maar kon ik hem nooit zien. Nu kan ik dat wel.”

Dognie zelf vertaalt boeken en strips naar het Brusselse dialect onder de naam Joske Maelbeek, en schrijft ook fabels. In zijn huis staat een hele collectie marionetten, maar ook andere schatten zoals waterspuwers, een groot schilderij van de gelaarsde kat en een satansmasker met antilopehoorns.

Ondanks die schatten brengt hij zijn middag bij voorkeur buiten door, in de openlucht: “Liefst wandel ik niet alleen, maar met iemand die Brussel niet goed kent. Dan kan ik over elke straat een verhaal vertellen”.

Hij heeft ooit voor zijn vrienden een wandeling uitgestippeld rond het thema fonteinen, en dat blijft zijn favoriet. “Natuurlijk start ik de wandeling aan de Grote Markt.”

Vandaar dwaalt Dominique, die door het leven gaat zonder wagen, van fontein naar fontein. De zoektocht brengt hem naar het Rouppeplein, Zinneke Pis en de Vismarkt. Hij wandelt door de kleine steegjes waar het oude Brussel nog zichtbaar is en eindigt zijn tocht bij het bekendste fonteintje van Brussel: Manneken Pis. Het blijft een klassieker, waarvan een exacte replica in zijn huis staat. Maar hij heeft nog een reden om hier te stoppen. Naast het standbeeldje bevindt zich de Poechenellekelder, zijn favoriete café. “Het is een toeristische attractie, maar er komen ook veel oude Brusselaars en Brusselse verenigingen.”

Nonsens

Dominique is zelf lid van de Orde van de Faro, een vereniging die zich inzet voor de promotie van bieren van spontane gisting, zoals faro, uit de Zennevallei. “Ik ben misschien lid van de orde, maar persoonlijk vind ik Faro te zoet.” Hij verkiest naar eigen zeggen de geuze van Cantillon of de St.-Bernardus Abt 12 om te paren met de “ongelooflijk lekkere” spaghetti.

Na het cafébezoek wandelt Dominique nog een laatste keer over de Grote Markt: “Als ik in het centrum van Brussel ben, kan ik de Grote Markt niet missen. Ik luister altijd naar de gidsen die in verschillende talen dezelfde nonsens verkopen.”