Vakantie in Brussel (2): ‘Naar zonsondergang kijken naast beeld van naakte, gespierde man'

Niet iedereen trekt tijdens de zomermaanden naar het buitenland. In deze vierdelige reeks laat BRUZZ enkele thuisblijvers aan het woord. Deze week: Frauke Seebass, een Duitse die woont en werkt in de hoofdstad.

“In augustus is lekker brood kopen in onze buurt echt onmogelijk, alles is namelijk gesloten.”

Tijdens de vakantie van de Europese instituten stroomt de wijk van Frauke Seebass (34) helemaal leeg. Seebass werkt voor een denktank en woont op vijf minuten van de Europese Commissie. Ze leeft naar eigen zeggen sinds vorig jaar ‘het echte expat-bestaan'.

De weinige eurocraten die wel in Brussel blijven, zoals zij, moeten dan creatief op zoek naar nieuwe ontbijtplekken. Zo ontdekten Frauke en haar partner, Bram, vorig jaar verschillende bakkers in Matonge.

Na het ontbijt nemen Frauke en Bram de trein van Brussel-Luxemburg naar Groenendaal net buiten Brussel. Voor ze op hun lange wandeling vertrekken, stoppen ze bij PLEK voor een koffie, een restaurant waar ook coworkingspaces te huur zijn. Daarna kunnen ze echt vertrekken op een lange wandeling zonder duidelijk doel: door het Zoniënwoud en Ter Kamerenbos, richting Brussel.

Al wandelend genieten ze van de zon, als die tenminste schijnt. Wanneer ze weer in de bewoonde wereld belanden, begint hun zoektocht naar een late lunch of een lekker biertje. “Meestal drinken we iets aan Flagey, maar we willen deze zomer nieuwe dingen uitproberen, zoals MIX in Watermaal-Bosvoorde. Dat restaurant met aanpalende gymruimte staat al heel lang op ons lijstje."

Als het nog niet te laat is, bezoekt Frauke nog een museum. “Ik heb een museumpas, maar tijdens het jaar heb ik eigenlijk geen tijd om die te gebruiken. Het is pas in de zomer dat ik de nodige tijd vind.”

Niet ver van het Ter Kamerenbos ligt Villa Empain. Frauke bezocht die een paar maanden geleden. “Van de expo was ik niet onder de indruk, maar de villa is absoluut een bezoek waard. En wie weet is er ondertussen een expo die meer aansluit bij mijn interesses."

Om weer op krachten op te komen, gaat Frauke naar het centrum voor een groot pak frieten bij Chouke op de Oude Graanmarkt. Met als saus: curryketchup, geen mayonaise. “Ik voel me altijd bekeken wanneer ik mijn bestelling plaats. Alsof ik niet goed ben geïntegreerd omdat ik een andere saus verkies."

Na een lange dag heeft Frauke nog één ding op de planning staan: ze neemt de metro naar Schuman, naar de Europese wijk, en wandelt tien minuten naar het Ambiorixplein. Ze gaat altijd bij hetzelfde standbeeld zitten. “Het barbaarse element. Een beeld van een bijna naakte, gespierde man. Volgens mij kan je vanaf dat punt op het plein de mooiste zonsondergang van Brussel zien.”