Vakantie in Brussel (3): ‘Genieten van zelfgemaakte tofu en vegan kaneelrollen’

Niet iedereen trekt tijdens de zomermaanden naar het buitenland. In deze vierdelige reeks laat BRUZZ enkele thuisblijvers aan het woord. Deze week is dat Steven de Lobel.

Voor 10 uur wordt Steven, een leraar tango verbonden aan het collectief Queer Tango Ciel, niet wakker. Erna pas mag hun dag traag van start gaan. Samen met hun partner, gaat die voor een brunch naar Terter, een vegan restaurant in Sint-Gillis. “Ze verkopen er zelfgemaakte tofu, heerlijk lekker. Meestal delen we de gezouten tofu-brunch en nemen we nog een portie pannenkoeken.” Wanneer het koppel klaar is met eten, gaat het richting Have A Roll: een keten van vegan kaneelrolbakkerijen. Met hun kaneelrollen installeren ze zich bij het theehuis Cháshi wat verderop. Minstens twee uur lang geniet Steven er van een goed boek. “Ik begin deze zomer met Les Orageuses van Marcia Burnier, maar mijn lijst van te lezen boeken is heel lang, het kan nog alle kanten op.”

Daarna is het tijd voor een meer sociale bezigheid. Steven en hun vrienden komen vaak samen in het Warandepark. “Niet het meest gezellige park van Brussel, maar wel het meest centrale.” Al wandelend ernaartoe wil Steven eerst nog een plekje bezoeken: een nieuwe ijswinkel waar ze vegan stracciatella-ijs verkopen.

“Sinds ik vegan ben, mis ik de smaak van stracciatella echt, en zeker in de zomer. Benieuwd naar het alternatief.” In het Warandepark installeert Steven zich samen met hun vrienden op een grasveld. Er worden drankjes gehaald in de Kiosk, gecombineerd met het aperitief dat iedereen meenam om uit te delen. Hun bijdrage zijn frambozen en aardbeien uit eigen tuin. Er worden vervolgens verschillende spelletjes bovengehaald, met als absolute favoriet schaken.

“Omdat veel van mijn vrienden het spelen, krijgt het dan iets van een kleine competitie onderling.” Een van hun vrienden brengt regelmatig zijn gitaar mee naar het park. Dat geeft “een gezellige, chaotische geïmproviseerde karaokesessie”. Voor Steven is dat ook meestal het signaal dat er nog gedanst moet worden. “Dansen maakt mijn lichaam moe, maar voedt ook de ziel.”

Tot slot gaat Steven naar een Fusion Dance-evenement in het Jubelpark, georganiseerd door een vriend. Fusiondans, een mengeling van muziekstijlen en dans, is een nieuwe ontdekking voor Steven. “Het forceert me om uit mijn comfortzone te stappen. Ik moet dan het strikte kader van tango volledig lossen.”

Wanneer Steven gaat dansen, blijft die tot het eind van het evenement. Dan kijkt die vol bewondering naar de bejaarden die afspreken waar ze morgen zullen dansen tot laat in de nacht. Een toekomstbeeld waarvoor Steven meteen zou tekenen.