Karl Meesters, BRUZZ-columnist

Saskia Vanderstichele

| Karl Meesters, BRUZZ-columnist.

Column

Wat als iedereen blind zou zijn in Brussel?

Karl Meesters
© BRUZZ
13/12/2024

BRUZZ-columnist Karl Meesters wenst iedereen in deze eindejaarsperiode wat tijdelijke blindheid toe. Niet als straf, maar als sociaal experiment. 'Zouden de vooroordelen jegens anderen op die manier niet verdampen?'

Wat als iedereen in Brussel plotsklaps blind zou worden? Ik stel het me weleens voor.

Niet als straf, maar als sociaal experiment. Zou het uitlopen op een chaotisch inferno? Saramago achterna? Of zouden samen met het zicht en het uiterlijke vertoon veel vooroordelen wegvallen? Geen kledij, haardracht, gestalte of huidskleur om af te keuren. Geen blikken die van op afstand taxeren, beoordelen, nakijken of afwijzen.

Wat blijft er over als je enkel nog stemmen hoort, aanrakingen voelt en afhankelijk bent van wat mensen werkelijk zeggen en doen? Zou de stad menselijker worden of net het omgekeerde? Zou de onverdraagzaamheid, zo vaak door blik en beeld gevoed, op slag verdampen? Hoe zou Brussel het op Tripadvisor doen als Stad der blinden?

'Bruxelles ma belle' is niet zomaar een stad, maar een stad die zichzelf op de kaart zette als het kloppende democratische hart van Europa, waar vrijheid en verdraagzaamheid hoog in het vaandel gedragen worden. Politiek, door de aanwezigheid van de Europese instellingen. Militair, door het hoofdkwartier van de NAVO. En toch worstelt ze in haar straten met haar eigen demonen. Ik kreeg het schaamrood op de wangen toen ik enkele maanden geleden hoorde dat Grindr, een dating­app voor queer mensen, haar gebruikers waarschuwde voor Brussel. Voorzichtig zijn, luidde het pop-upscherm, wegens verschillende gevallen van homofoob geweld.

Onverdraagzaamheid

Die onverdraagzaamheid kent helaas vele gezichten. Het is niet alleen de extreme vorm van homofoob geweld waar Grindr voor waarschuwt. Het is ook de dagelijkse seksuele intimidatie die vrouwen moeten ondergaan wanneer ze bepaalde wijken of straten passeren. Maar even goed de frustraties van jongeren met migratieachtergrond die worden geweigerd aan de deur Brusselse discotheken.

Hoe kan de hoofdstad van Europa, met 184 nationaliteiten de tweede meest kosmopolitische stad ter wereld, en die daarom symbool staat voor de diversiteit, zo falen in het beschermen van haar eigen identiteit? Het is een pijnlijke paradox. Een paradox die niet alleen een lelijke kant van Brussel blootlegt, maar ook de kwetsbaarheid van onze idealen: de vele talen, culturen en levensstijlen die Brussel zo aantrekkelijk maken, leiden tegelijkertijd tot heel wat spanningen en conflicten.

Verdraagzaamheid is geen vanzelfsprekendheid. Het is nooit definitief verworven. Het is een keuze die we – als individu en als gemeenschap – elke dag opnieuw moeten maken. Het is een bewuste keuze om dat fluisterende stemmetje in ons hoofd de mond te snoeren en iedereen een kans te geven, twee zelfs, alvorens een oordeel te vellen. Als persoon met een beperking weet ik hoe het voelt om tegen vooroordelen aan te lopen, ook goedbedoelde. Ze doen pijn. Ze snijden dieper dan ik soms durf toe te geven. Ze raken een mens tot in het diepste van zijn ziel.

Daarom wens ik ieder van u in deze eindejaarsperiode wat tijdelijke blindheid toe. Nogmaals: niet als straf, niet als vloek, maar als aanmoediging om onze blik naar binnen te richten en aan introspectie te doen, alvorens de andere te taxeren en te beoordelen.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving , blind , NAVO , grindr

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni