Wat een makke campagne is dit. Er zijn enkele incidenten en ruzies, en de gebruikelijke effet d’annonce met geheel onrealistische voorstellen, maar voor de rest lijken deze verkiezingen in Brussel tot nu toe nergens over te gaan.
© Kevin Van Den Panhuyzen
| De burgerlijst is alomtegenwoordig.
Opinie
Edito: wat een makke verkiezingscampagne is dit
Lees ook: Edito: de nuttige stem
Wat stellen we vast? De burgerlijst is alomtegenwoordig en participatieve budgetten prijken mooi in het kiesprogramma. Dat is de nasleep van de Samusocial-affaire. De burger krijgt mee een stem. Sommige partijen hopen zo de kloof tussen burger en politicus te dichten. Ze vergeten daarbij dat zo’n kloof nooit tijdens de campagne gedicht kan worden. Dan is het te laat. De kiezer is ook niet stom.
Verder dus weinig animo. Dat komt natuurlijk omdat heel wat burgemeesters zeer stevig in het zadel zitten. Hebben ze geen deal met de huidige meerderheid, dan hebben ze er één in het geheim met de oppositie.
Gemeenten waar het kan kantelen zijn Molenbeek, Sint-Pieters-Woluwe, Anderlecht, Berchem en Brussel-Stad. In de andere gemeenten liggen de meerderheden min of meer vast en zal het alleen nog gaan over het gewicht van de lijst binnen het college, en dus het aantal schepenen en de bijhorende portefeuille.
Dat is op zich een merkwaardige vaststelling. Natuurlijk is het zo dat er weinig ideologische breuklijnen vast te stellen zijn in het besturen van een gemeente. Een goede socialistische of liberale burgemeester, het maakt op het eerste gezicht niet zo veel uit. De manoeuvreerruimte van een burgemeester is sowieso eerder beperkt.
"De gemeenten hebben in Brussel veel macht. Het volstaat om het budget van de gemeenten te vergelijken met dat van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest"
En toch, en dat is meteen de paradox, hebben de gemeenten in Brussel veel macht. Het volstaat om het budget van de gemeenten te vergelijken met dat van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Beide overheidsniveaus zijn aan elkaar gewaagd.
Verder hebben ze ook historisch veel macht. Er is de Conferentie van Burgemeesters, een officieuze, maar eerbiedwaardige instelling die bijna zo oud is als België zelf en waar, als een schaduwregering, heel wat zware ‘beslissingen’ worden genomen. Beslissingen die essentieel zijn voor deze stad.
Over mobiliteit bijvoorbeeld. Ondanks de zesde staatshervorming is het Brussels Gewest er niet in geslaagd om die bevoegdheid naar zich toe te trekken. De gemeenten steken voortdurend stokken in de wielen en doen zelf volstrekt niets om de zo noodzakelijke modal shift (minder auto’s) te bewerkstelligen. Eerder integendeel. Daardoor blijft het verkeer zich vastrijden. Daardoor ademen we met zijn allen die verstikkende lucht in.
Dat komt natuurlijk omdat de gemeenten de lokale kiezer niet tegen de haren in willen strijken. Die gaat in protestmodus als er ook maar één parkeerplaats wordt geschrapt. In Sint-Lambrechts-Woluwe maakt de lokale schepen zich zelfs sterk dat het autoluwe plein dat er is gekomen bijkomende parkeerplaatsen in petto heeft.
Het is de tragedy of the commons: door de lokale kiezer alles te geven wat hij wil, krijgt de gemeenschap het mes op de keel.
Daar is maar één oplossing voor: het mobiliteitsbeleid echt naar een hoger niveau tillen, zoals het Brussels Gewest, zodat lokale besognes van geen tel meer zijn, en er echt kan worden bestuurd in functie van wat goed is voor iedereen in deze stad.
Lees meer over: Brussel, Brussel Kiest 2018, Debat, gemeenteraadsverkiezingen 2018, burgerlijsten
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.