Review | Jazz Brak op Couleur Café: kiekenvel voor Brusselse familie

Het was tot ver buiten de open tentzeilen aanschuiven voor het solodebuut van Jazz Brak op Couleur Cafe. Hij blonk van geluk, zeker toen de maten van STIKSTOF hem op het podium een hart onder de riem kwamen steken.

Met STIKSTOF speelde Jazz Brak, pseudoniem voor Jasper De Ridder, intussen zowat elke zaal en elk festival van het land plat. Zijn solocarrière is één grote ontdekkingstocht met deze passage op Couleur Café als een kleine overwinning.

‘Nu Of Nooit’, ‘Ni Voor Niets’, ‘Geluk(t)’,… haast alle tracks uit zijn eerste album passeerden de revue. Toen hij er eentje even moest stilleggen, zei hij dat hij kiekenvel had, gewoon al door al dat bekend volk te zien in de tent.

Verwacht van Brak geen groteske woorden over blaffers en bitches, maar een vergrootglas op zijn generatie, zijn omgeving en zijn familie. Hij rapt over een wereld die te snel verandert en een leven dat zo voorbij is, over onze (over)consumptiemaatschappij en natuurlijk over de stad waarmee hij al heel zijn leven lief en leed deelt, meer bepaald zijn haat-liefdeverhouding met Brussel.

Reality check

Wij vielen ook live als een blok voor het zelfportret van de eeuwige (zelf)criticaster. ’Ronde Cirkels’, zo zei hij het publiek, was de eerste solotrack die hij uitbracht. Het diende zich aan als de ultieme reality check: ‘Eigenwijs, ik doe altijd dom mijn eigen ding / Net als vissen tegen stroom in ga ik tegen wijzers in / Ik ken veel mensen, leef in kleine kring / Als ik even wegmoet, rij ik cirkels op de kleine ring / … / 33, ik schrijf teksten op een lege parking’.

Ook in een nieuwe track hoorden we sombere geluiden, onder andere over de plunderingen in de Louizalaan: ‘Welkom in de stad waar niemand welkom is’. Het klonk wat apocalyptisch. Zwangere Guy stond dan al aan de zijkant van het podium mee te shaken.

Articuleren

Toen hij vroeg om extra licht, gingen er naast telefoons verdacht veel briquets de lucht in. Het viel verder ook op hoe hard hij zijn best deed om zo goed mogelijk te articuleren. Waarvoor dank.

Er was herkenningapplaus voor ‘Gele Blokken’, de sfeervolle track over de hangjongeren van de banlieue die hij maakte voor STIKSTOF en waarop hij zijn sterke observatievermogen al tentoonspreidde.

Als apotheose van de avond sprong zijn muzikale familie natuurlijk mee op het podium en werd het een dik feestje. Zwangere Guy bleef nog even langer voor ‘Ooooow’. Familie boven alles.