Review | Jazz op CORE: snoepgoed voor hardleerse Brusselaars

CORE een dancefestival? Not quite. De jazz kreeg er evengoed z’n plekje, zij het de geestverruimende variant. Onze muziekman Sasha Van der Speeten recenseert de optredens van Domi & JD Beck, Masego en Yussef Dayes.

Domi & JD Beck (★★★★☆)

Hoe laat je hipsters van Gen Y en Z naar jazz luisteren? Door ze naar Domi & JD Beck te sturen, twee TikTok-fähige Wunderkinder met hun wortels in hiphop, pop en electronica, die ook nog eens onder contract zitten bij het platenlabel van Anderson .Paak. Et voilà: de Endoma-tent liep meer dan halfvol voor stuiptrekkende instrumentale jazz en fusion zoals je die in de seventies op je bord kreeg, op CORE weliswaar gebracht door kleurrijke freaks die je eerder op Comic Con verwacht. De twee zaten tegenover elkaar, speelden zichzelf de vernieling in tegen een doek vol psychedelische visuals en, ja hoor, verveelden geen seconde. "Nu gaan we zingen, dus… it’s all downhill from here", klonk het laconiek, maar kijk, de Franse keyboardvirtuoos en Amerikaanse drummer konden heus een deuntje dragen. Toen we verderop in de set zelfs de jongste fans zagen juichen bij abrupte ritmewissels en vingervlugge solo’s alsof het de schuddende pelvis van Harry Styles betrof, kregen we zowaar vertrouwen in de toekomst van de popmuziek. Zelfs eerbetonen aan, godbetert, Wayne Shorter en Jaco Pastorius werden in de tent op dolenthousiaste "woo-hoo’s" onthaald. Veel gekker hoeft niet voor ons.

Masego (★★★☆☆)

Bij Masego deed de jazz even later een stuk broeieriger en zelfs funky aan, zeker in combinatie met een avondzon die meedogenloos in de nek brandde. Nogal wiedes: Masego is de band en het alias van de 29-jarige Jamaicaanse Amerikaan Micah Davis, een multi-instrumentalist die het best gedijt bij lome, zwoele, exotische sfeertjes. Op de ARDO boog hij de slimme, lichtjes grillige alt.-r&b van zijn albums om tot zweterige party-anthems. Nogal wat feestlustigen waren zichtbaar aan het wachten op dat type ongecompliceerd, hitsig vertier. Je zou voor minder beginnen drillen met de billen. Wij hielden daarentegen geheel kuis onze booty onder controle en genoten simpelweg van Masego’s veelgelaagde show. Nu blies hij een streepje cheesy eighties-slaapkamersoul uit zijn saxofoon, dan weer hing hij een hobbelende reggaegroove aan. Of hij flikkerde dramatisch een boeketje rozen de menigte in als een louche charmezanger. Eat that, Metejoor.
Als een volleerd volksmenner liet hij de snel aangroeiende menigte uit zijn hand eten door flardjes bekende hits tussen zijn melodieën te lassen: 'Tom’s Diner' van Suzanne Vega, 'What’s Your Flavour' van Craig David, 'Crazy' van Gnarls Barkley, dat soort spul. Lepe vos.

Yussef Dayes (★★★★☆)

Muzikale meerwaardezoekers hosten vervolgens in drommen naar de Endoma voor Yussef Dayes, Londense meesterdrummer, spilfiguur van de Britse neo-jazzbeweging en sinds zijn succulente album met het Yussef Kamaal-project geliefd bij invloedrijke dj’s zoals Gilles Peterson en Lefto. Op CORE smeerde zijn grootstedelijke spirituele fusion balsem op tere zieltjes. Melancholie en funk schreden knuist tegen knuist voorbij, wilde Zuid-Amerikaanse polyritmiek en nu yorican soul evenzeer. We hoorden breedgeschouderde synths die uit technoklassiekers leken geplukt, ploppende bassolo’s van de geweldig Rocco Palladino, geestesverruimende dubgrooves: Yussef Dayes had the sound of the city in pacht. Snoepgoed voor hardleerse kosmopolieten, quoi.

Volg ook op dag twee CORE Festival, live bij BRUZZ tussen 16u en 20u. Luister via 98.8 FM of via de livestream op BRUZZ.be.

Lees ook:

• Herbeleef dag 1 van CORE Festival