Het Gentwerpse Jaguar Jaguar keert na een retraite in de wildernis van het leven terug met een nieuwe ep vol tropische droompop én een psychedelische kortfilm in zijn klauwen. "Wij hebben geen regels."
Jaguar Jaguar
- Jaguar Jaguar is wat je gemakshalve een 'supergroep' noemt: Emiel Raeymaekers, Thomas Lauwers en Dries Meeus speelden samen in Lohaus, Jasper Segers komt van Soldier's Heart en Ruben Vanhoutte drumt of drumde bij Tamino, Dirk. en Faces on TV
- Jaguar Jaguar is een animal so nice they named it twice, maar “vooral ook omdat dat dat visueel beter werkt”
- De band trekt in 2018 naar de Spaanse zon, wat resulteert in de ep Montjoi en een minidocu over de werkwijze van de band
- Na een tweede trektocht naar het zuiden is er nu de ep Madelyn én een gelijknamige kortfilm
Stel dat we hier muziek zouden maken, dat zou iets totaal anders worden,” zegt drummer Ruben Vanhoutte in het Brusselse café La Machine, waar de tijgers van Jaguar Jaguar me hebben gesommeerd om het over hun nieuwe ep Madelyn te hebben. “Iets industrieels,” wijst bassist Jasper Segers naar de Panamarenko-achtige machinerie in het midden van de kroeg. “Eigenlijk is dat een vliegtuig dat zich voortbeweegt op geluid,” fantaseert gitarist Emiel Raeymaekers over het buizenwerk dat lijkt op een vreemdsoortig stel verwrongen blazers. “En hoe hoger de noten, hoe harder het gaat vliegen.”
Kijk eens aan, de jongens van Jaguar Jaguar zijn twentysomethings met een gezonde quarterlife, maar vooral met een gezonde fantasie. Met die verbeeldingskracht bouwen ze hun muzikale én visuele universum uit, dat zoals bij veel bands vandaag gretig in elkaar haakt. Gelijktijdig met de ep Madelyn brengt de groep zo een achttien minuten durende kortfilm uit, die zesde (onzichtbare) bandlid Tina Herbots samen met Raeymaekers, haar lief, regisseerde.
De “visual creative”, zoals de van Brussel naar Antwerpen verhuisde artieste zichzelf op Instagram omschrijft, is de tourmanager van Jaguar Jaguar, en maakt hun pers- en livefoto's. Eerder draaide ze al een minidocumentaire over de totstandkoming van Jaguar Jaguars debuut-ep. “Superleuk om te doen, al voel ik me bij foto's maken voorlopig toch comfortabeler,” zegt Herbots wanneer ik haar een paar dagen na het gesprek met haar confraters in La Machine opbel. “Ik ben eigenlijk vooral geïnteresseerd in het onderzoeken van film als medium, maar omdat ik zo dicht bij de band sta, wilde ik deze kortfilm graag ook zelf maken.”
Herbots houdt ervan hoe beeld en muziek elkaar versterken, vertelt ze. “Emiel en ik hebben bijvoorbeeld het kleurenpalet laten bepalen door de klank. Wanneer de muziek in de film luid is, zijn de kleuren ook wat feller.” Zo oogt de videoclip van het exotische 'Out of sight', die uit de kortfilm is gesneden, heel erg gesatureerd en een tikkeltje surrealistisch. Alsof David Lynch een nieuwe versie van Alice in wonderland uit zijn zilveren kuif heeft getoverd. “Dat zou helemaal kunnen,” lacht Raeymaekers. De band had ook het werk van de fotograaf Richard Mosse in gedachten, en de film Holy motors van de Franse arthouseregisseur Leos Carax. Een tikkel unheimisch, dus. Raeymaekers knikt. “Een beetje weird past wel in onze wereld.”
In Frankrijk kon de ene aan het koken zijn terwijl de andere een idee uitwerkte op de computer. De volgende dag draaiden de rollen om. Alles liep door elkaar
Crappy
Die wereld lag bij Jaguar Jaguars debuut-ep aan de Spaanse Costa Brava, in de buurt van het kustdorpje Montjoi. Voor Madelyn plantte Jaguar Jaguar zijn poezenpoten neer in een onooglijk dorpje in het midden van Frankrijk, in het heuvelachtige niemandsland tussen Vichy en Clermont-Ferrand. “Zo'n plek waaruit iedereen wegtrekt,” zegt Raeymaekers. “Er was bijna geen levende ziel meer te bespeuren.”
De natuur was er groots, de huisjes klein. “Het pand dat de jongens hadden gehuurd, was oud en kraakte,” vertelt Herbots. “Buiten was er een crappy zwembad. Het regende vaak en het was er mistig. Maar dat droeg bij aan de sfeer. Een beetje moody allemaal, maar heel filmisch.” Ze nam er veel foto's. Die dienden als inspiratie voor de film, die ze uiteindelijk in België draaide.
“Elke nieuwe plek brengt andere inzichten mee,” vindt Segers. “Maar het is vooral ook de afzondering die je dwingt om dan en daar iets te maken.” “Wij worden ook gewoon door heel veel dingen geprikkeld,” treedt Raeymaekers bij. “De omgeving waarin we ons bevinden, versmelt met de songs die we er schrijven.”En dus verwijst Madelyn naar de heuvels van de streek in Frankrijk, die Les Monts de la Madeleine worden genoemd. “We zagen die naam elke ochtend op een kaart staan in het huis,” vertelt songschrijver en gitarist Thomas Lauwers.
Hij legt uit hoe Madelyn een personage werd in de songs, en daarna in de kortfilm. “Ze werd de belichaming van de rode draad door de plaat: de onbereikbaarheid van het verlangen.” “Can we live in the absence of desire?” vraagt een vrouwelijke voice-over in de film. “Can we live in the absence of longing for something? What is it that we long for? And what is it that makes us long for it?” “Allemaal pertinente vragen voor jonge twintigers,” lacht Raeymaekers. “Die zoektocht naar het verlangen houdt nooit op, want ze verschuift voortdurend.”
De omgeving waarin we ons bevinden, versmelt met de songs die we er schrijven
Oranje of paars?
Een van de opvallendste borelingen uit Jaguar Jaguars schrijfretraite is het nummer 'Weightless', waarop de band zijn dromerige tropenpop oprekt met een jazzy uitwaaier. “Ik denk dat dat het nummer is dat onze werkwijze het meest vertaalt,” zegt Lauwers. “Wij hebben geen regels,” knikt Vanhoutte. “In Frankrijk kon de ene aan het koken zijn terwijl de andere een idee uitwerkte op de computer. De volgende dag draaiden de rollen om. Alles liep door elkaar.”
Jazz wil Lauwers de muziek van 'Weightless' niet noemen. Misschien zijn het die dwarsfluiten op het einde, die de popsong een efemere afdronk geven? “Dat zou kunnen, ja. Die zijn ingespeeld door Esinam, een Brusselse jazzmuzikante die we vorige zomer op Gent Jazz aan het werk hadden gezien.” Er is nog meer Brussel te horen op Madelyn: de dronken rumba van 'Out of sight' wordt mee ingeschonken door de (intussen naar Parijs verkaste) Brusselse eenmansband Témé Tan. “Bij de vorige ep had hij ons laten weten dat hij onze muziek superchic vond,” vertelt Segers. “We stelden voor om eens samen te werken, maar dat kwam er niet meteen van. Toen we bij 'Out of sight' nog één verse tekortkwamen, wilden we er iets bij rappen, maar dat leek nergens naar. Témé Tan bracht redding. Dezelfde dag nog mailde hij zijn couplet, en het klonk helemaal zoals we het in ons hoofd hadden.”
“Esinam en Témé Tan zijn twee artiesten die honderd procent zichzelf zijn,” zegt Vanhoutte over hun samenwerking. “Dat is ook het idee van hoe wij muziek willen maken.” En dus klutsen de bandleden vrolijk invloeden door elkaar. “Whatever goed klinkt en met elkaar matcht,” lacht Vanhoutte. Die match ligt vandaag wat verder weg van de falsetsoul van het Britse Jungle, waar de band na zijn eerste ep uitentreuren mee vergeleken werd, en wat dichter bij r&b-vernieuwers als Steve Lacy en de funky soul van The Isley Brothers. Vooral de extra dosis zwoele kleuren valt op. “Echt? Ik vind het net donkerder, mysterieuzer,” zegt toetsenist Dries Meeus. “Ik zie groen in plaats van oranje,” pikt Vanhoutte in. Raeymaekers knikt. “Paars,” zegt Segers. “Zie jij paars?” kijkt Vanhoutte verbaasd. “Ja, oké.” Aan fantasie geen gebrek, we zeiden het al.
Lees meer over: Muziek, Ancienne Belgique, jaguar jaguar
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.