Trac: hoe hard trilt de tenniselleboog van Admiral Freebee?

Elke week peilen we naar de plankenkoorts bij een artiest die zich op het strijdtoneel der kunsten waagt. Admiral Freebee zwoer zijn oude rituelen af en probeert vooral de handigheid te temmen.

Vroeger laadde hij steevast zijn eigen busje in en reed dan met Dinosaur Jr. “op het luidste ooit” uit de boxen knallend naar de volgende show, maar dat ritueel heeft de immer zijn rock-'n-rollperi­scoop bijstellende Tom Van Laere alias Admiral Freebee inmiddels achter zich gelaten. “Voor het optreden was ik dan eigenlijk al drie keer over mijn hoogtepunt heen, en dat is toch niet te bedoeling,” lacht de Antwerpse commandant van de rock-'n-roll. “Nu probeer ik voor ik op moet vooral zo rustig mogelijk te zijn en al mijn energie 'binnen' te houden. Ook tijdens soundchecks, want soms voel ik daar al zoveel liefde voor de muziek dat ik al aan het optreden ben. Maar dan verspeel je toch wat.”

Om zijn plankenkoorts te bedwingen slaat Brian Wilson een halfuur voor showtime aan het mediteren, maar zo ver gaat Van Laere niet. “Zenuwachtig zijn is eigenlijk het gevecht met het niet zenuwachtig willen zijn,” filosofeert hij. “Zenuwen zijn moeilijk te controleren. De ene keer heb je ze, de volgende keer weer niet. Een goeie truc om ze te temperen, is meteen toegeven dat je zenuwachtig bent.”

Admiral Freebee is verveld tot duo, met toetsenist Senne Guns als tweede partij. “Door corona,” vertelt Van Laere, die in de AB zijn nieuwe ep Don't follow me, I'm lost boven de doopvont houdt. “Door een tenniselleboog moest ik mijn gitaar aan de kant leggen en ben ik met een drumcomputer en een keyboard aan de slag gegaan. Ik heb intussen geen last meer, maar ik ben zo blijven werken. Ik hou ervan om de handigheid onderdanig te maken: als gitarist ben ik compleet zelfzeker en speel ik op veilig. Die elektronica heeft de angst er weer in gebracht.”

9/10, 20.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be