'Geen betere munt dan de Marokkaanse'

Hoe verser de munt, hoe beter de smaak en hoe langer de twijgjes bruikbaar blijven. De meeste munt komt dan ook met ... het vliegtuig. “We doen ook wegtransport met koelwagens, maar die zijn vier of vijf dagen onderweg en dan is de munt dus veel minder vers. Hoewel het duurder is, komt negentig procent van de munt bijgevolg per vliegtuig. Wat ’s ochtends geoogst is op het veld, kan zo al ’s avonds in Brussel zijn.” Kraakverse munt blijft makkelijk een week goed in een afgesloten zak in de koelkast.

De meeste Marokkaanse muntplantages situeren zich op het platteland tussen Casablanca en Marrakesh. Het grootste deel van de productie is voor de binnenlandse markt, maar een deeltje wordt zo snel mogelijk klaargemaakt voor export. De afgesneden jonge twijgjes worden verbonden en verpakt in kartonnen dozen. “De takjes gaan droog het vliegtuig in om het gewicht te beperken, maar na aankomst maken we ze snel nat om ze langer vers te houden.”

Wekelijks verzorgt Royal Air Maroc drie vrachtvluchten tussen Casablanca en Brussel. “Op elke vlucht zit één tot anderhalve ton munt,” aldus Chaouech. Dat maakt dus 3 tot 4,5 ton per week. Volgens het officiële exportagentschap van de Marokkaanse overheid voert het land jaarlijks meer dan vijfduizend ton verse munt uit naar de Europese Unie.

Niet voor het geld

In deze klimaatbezorgde tijden kunnen we ons afvragen of dat nog verantwoord is, al die munt aanvoeren per vliegtuig. Wie al eens geprobeerd heeft om zelf munt te kweken weet dat de plant hier vlot groeit en zelfs snel gaat woekeren. De smaak is echter nooit dezelfde zeggen alle verkopers in koor. “Zonder de Marokkaanse zon lukt het niet,” klinkt het bij Casa Menthe in de Ieperlaan, waar regelmatig bestelwagens een verse lading munt of koriander lossen.

“Behalve het juiste weer, heb je ook de juiste grond nodig en die combinatie kan je nergens anders vinden,” zegt Chaouech op de vroegmarkt. “Ook in Spanje wordt munt gekweekt, maar ook daar krijg je nooit dezelfde smaak. Ik heb familie in Frankrijk en zij kweken zelf munt. Die ziet er wel goed uit, maar als je er thee van maakt, is het alsof je een of ander flauwe kruidenthee drinkt. Als zij naar hier komen, slaan ze altijd een voorraad Marokkaanse munt in. Daar gaat niets boven.”

Als de groothandelaars van de vroegmarkt naast tomaten, courgettes, bonen en citrusvruchten ook munt en andere verse kruiden uit Marokko importeren, is het enkel en alleen voor die onnavolgbare smaak, het aroma waar ook veel Marokkaanse Brusselaars mee zijn opgegroeid.

“Met de hand op het hart: voor het geld moet ik het niet doen, want ik verdien hoogstens enkele centiemen per botje,” besluit Chaouech.

Thee uit China

Ook in de supermarkt is de losse munt vaak afkomstig uit Marokko, al kan het ook Israël of zelfs Kenia zijn. De muntplanten in potjes, vaak met biolabel, zijn in principe wel lokaal gekweekt, maar zouden dus minder geschikt zijn voor muntthee. Het recept daarvan is trouwens geëvolueerd door de tijd heen. Eeuwenlang werd alleen kruidenthee gemaakt van munt, zonder echte thee. Dat veranderde in de loop van de 19e eeuw, toen Britse handelaars hun overtollige thee uit China aanboden op de Noord-Afrikaanse markt. Sindsdien wordt muntthee gemaakt met groene thee van het type gunpowder. Marokkanen zijn vandaag zowat de vijfde grootste theedrinkers ter wereld, na de Turken, Ieren, Britten en Russen.