Het is zeker niet al goud wat blinkt, maar voor wie houdt van glitter en glamour, is de trofeeënfabriek Toulet-Van Bael een droom. In de showroom, het atelier en magazijn in Anderlecht zijn zo’n drieduizend trofeeën te bewonderen. “Iedereen wil nog altijd een vorm van erkenning krijgen.”
© Saskia Vanderstichele
| Toulet-Van Bael, trofeeënspecialist uit Anderlecht.
Meer weten over Toulet-Van Bael?
- Maakt bekers en trofeeën op maat
- Zo’n 3.000 trofeeën op stock in Anderlecht
- Familiebedrijf van de derde generatie
- Fabriceert onder meer de Gouden Schoen (beste voetballer van het jaar in de Belgische competitie) en de Kristallen Fiets (beste wielrenner van het jaar)
In een hoekje in het atelier staat hij te glimmen, de trots van Toulet-Van Bael. Luk Van Den Haute, samen met zijn vrouw Michèle Van Bael zaakvoerder van het bedrijf, pakt het kleinood er met enige voorzichtigheid bij. “Dit is de Gouden Schoen die we voor Ruud Vormer gemaakt hebben,” vertelt hij. Die schoen voor de beste speler van België in 2017, uitgereikt aan de speler van Club Brugge, staat in Anderlecht? “Hij heeft hem teruggestuurd. Blijkbaar is er ergens een verwisseling gebeurd, want Ruud Vormer speelt niet op schoenen van Nike. We hebben een nieuwe voor hem gemaakt.”
"Als de vrouw zo'n prijs niet mooi vindt, zal die na een tijdje weer uit het salon verdwijnen"
De overgebleven Gouden Schoen is nu een relikwie in de trofeeënfabriek Toulet-Van Bael in de Felix Paulsenlaan in Anderlecht. Niet het enige. Het atelier en magazijn staan vol met bekers, trofeeën, vazen, kunstwerken en andere memorabilia. En nog meer valt de reeks foto’s op aan de muur in het magazijn: Johan Museeuw, Vincent Kompany, Tom Boonen, Eddy Merckx, Enzo Scifo en vele anderen prijken met een prijs van het huis in de hand op een foto, naast een vertegenwoordiger van Toulet-Van Bael.
Kunstwerken
Op de oudere foto’s is dat Danny Van Bael, op de meer recente zijn dat zijn dochter Michèle en haar man Luk Van Den Haute. Zij vormen de derde generatie van een familiebedrijf, dat ooit begon als uurwerkhersteller en juwelier. “Onze wortels liggen in de Kempen,” vertelt Michèle Van Bael in de keuken van het woonhuis, dat verbonden is met de showroom van het fabriekje. “Mijn grootvader was in de jaren 1940 horlogemaker, maar hij had een enorme passie voor de duivensport. Die twee zaken kon hij combineren toen hij een duivenklok ontwikkelde.”
De duivensport loopt als een rode draad door de geschiedenis van Toulet-Van Bael en de meeste klanten komen nog altijd uit die wereld. In de showroom is zelfs een speciale ruimte ingericht met alleen prijzen voor de duivensport.
© Saskia Vanderstichele
| Michèle Van Bael en haar man Luk Van Den Haute, trofeeënfabrikanten uit Anderlecht.
“Die trofeeën kun je nergens anders voor gebruiken,” legt Van Bael uit. Wat opvalt zijn de grootte van de bokalen en de verschillende materialen, maar ook de onvermijdelijke glanzende duifjes. “We gaan steeds meer richting kunstwerken of vazen in plaats van standaardbekers. Immers, wanneer de vrouw zo’n prijs niet mooi vindt, zal die na een tijdje weer uit het salon verdwijnen.”
Grootvader Van Bael maakte behalve duivenklokken ook al wat bescheiden bekers, maar het is zijn zoon Danny die daar een specialiteit van maakt. “Aanvankelijk waren die bekers ook alleen voor de duivensport,” vertelt Michèle Van Bael.
Haar vader Danny maakt ze in Brussel, waar hij in de jaren 1960 naartoe verhuist. Hij vestigt zich in de Vlaamsesteenweg in het centrum en neemt Toulet over. Toulet-Van Bael is geboren.
Terwijl Michèle Van Bael vertelt, wordt ze meer dan één keer onderbroken door een klant die de winkel binnenkomt. Omdat iemand de bestelling voor het Vlaams-Brabants biljartkampioenschap komt plaatsen, bijvoorbeeld. Van Bael en haar man doen, samen met het enige personeelslid dat ze dienst hebben, alles zelf: de contacten met leveranciers, offertes voor klanten maken, de trofeeën assembleren of graveren, tot en met de prijzen verpakken. De onderdelen van de bekers worden wel elders gemaakt.
© Saskia Vanderstichele
| Het magazijn Toulet-Van Bael in Anderlecht, met boven de de Gouden Schoen die Ruud Vormer terugstuurde.
Bio-ingenieur
“Op den duur kwam de focus exclusief op trofeeën te liggen,” vertelt Van Bael. “Ik ben opgegroeid met die bekers, maar als bio-ingenieur zag ik mezelf nooit in de zaak stappen. Tot mijn vader me op een dag belde met de mededeling dat hij dit pand in Anderlecht wilde kopen, maar alleen als ik mee in de zaak zou stappen. Hij gaf me een dag bedenktijd.”
Het was 1997. Van Bael zei ja - “impulsief,” zegt ze vandaag - en de blinkende wereld van de trofeeën werd de hare. Haar vader overleed in 2013, haar moeder werkt nog regelmatig mee.
“Er zijn veel concurrenten gesneuveld door de prijzenslag die gewoed heeft,” vertelt Van Bael. “Soms wordt gezegd dat bekers niet meer van deze tijd zijn, maar wij denken dat mensen altijd een vorm van erkenning willen krijgen. Iets wat ze kunnen bewaren en waardoor ze herinnerd worden aan hun prestatie.” Daarom levert Toulet-Van Bael ook steeds vaker aan bedrijven die hun werknemers willen belonen. “Daar ligt de toekomst.”
Toch zijn de Gouden Schoen en de Kristallen Fiets nog altijd de meest opvallende prijzen die Toulet-Van Bael fabriceert. En die Gouden Schoen is dus echt van goud. “Mijn vader leverde die prijs al lang aan Het Laatste Nieuws, dat de verkiezing organiseert,” zegt Van Bael. “Op een dag zei hij: ‘Als je die prijs de Gouden Schoen noemt, reik dan tenminste een echte gouden schoen uit.’ Hij heeft dan voorgesteld dat zelf te doen, in ruil voor publiciteit.”
Maar over het productieproces van die begeerde schoen doet Van Bael wat geheimzinnig: ze wil de concurrentie niet wijzer maken. “Maar het is wel degelijk de echte schoen van de voetballer die eerst wordt gemetalliseerd en daarna met een laagje 24-karaats goud verguld.”
De waarde zou dan ook een paar duizend euro zijn. Niet slecht, voor een relikwie in de hoek van het atelier.
Lees meer over: Anderlecht, Economie, trofee, toulet-van bael, ondernemer
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.