Er zijn momenten dat het politiek krakeel ondraaglijk wordt, zelfs voor een politiek analist. Dan is het goed om naar iemand te luisteren die boven het gewoel staat. Die geen enkel belang te verdedigen heeft, die vrij kan denken en daar niet in het kieshokje op wordt afgerekend.
© Bart Dewaele
| Philippe Van Parijs heeft zijn ideeën voor België op papier gezet.
Edito: het politiek krakeel wordt stilaan ondraaglijk
Philippe Van Parijs is zo iemand. Hij is een van Belgiës bekendste filosofen, onder meer voor zijn ideeën over het basisinkomen. Hij is zich ook over taalrechtvaardigheid gaan buigen en muntte daarmee als het ware een nieuwe discipline in de filosofie.
Hij heeft nu zijn ideeën voor België en Brussel op papier gezet. Ze komen op een wat merkwaardig moment. De N-VA mag dan al in Vlaamse en federale regering zitten, wat communautair is, zit in de koelkast. Omdat N-VA geen meerderheid kan vinden voor meer confederalisme is de weg gekozen van een socio-economisch rechts beleid. De kans is erg groot dat dat na 2019 zo zal blijven.
Van Parijs komt op zo’n moment onverholen op de proppen met zijn standpunten over de toekomst van België. Hij weet dat dat debat vroeg of laat weer aan de oppervlakte komt.
De ideeën zijn geen grote verrassing. Ze gaan duidelijk in de richting van een België met vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Duitstalig België en Brussel. Daarbij worden de gevoelige tenen niet gespaard. De pariteit in de Brusselse regering gaat op de schop, de faciliteitengemeenten komen bij Brussel, en het onderwijs moet drietalig worden.
"Van Parijs spaart de gevoelige tenen niet. De pariteit in de Brusselse regering gaat op de schop, de faciliteitengemeenten komen bij Brussel, en het onderwijs moet drietalig worden"
De grote verdienste van Van Parijs is dat zijn ideeën goed onderbouwd zijn en teruggaan naar de essentie. De democratie staat voorop. Het is een democratie zoals de Duitse filosoof Jürgen Habermas die begrepen heeft. Als een forum romanum waar gepraat wordt over de toekomst, wars van het verleden, en met iedereen die erbij wil horen.
Dat is vooral voor de Brusselaars een nuttig verhaal, omdat in deze stad nooit een emancipatiebeweging is geweest vergelijkbaar met de Vlaamse of de Waalse beweging. Er is nauwelijks een verhaal geschreven waar de Brusselaars samen achter kunnen staan. Terwijl dat juist nodig is om stappen vooruit te kunnen zetten.
Van Parijs is tegelijk realistisch genoeg. Hij maakt geen tabula rasa. "België zal blijven bestaan tot we misschien de aarde zelf naar de verdoemenis hebben geholpen," zegt hij een beetje verder in dit magazine. Brussels separatisme staat niet het woordenboek van Van Parijs.
Natuurlijk is ook kritiek op zijn plaats. Brussel is wat het is door de verschillende staatshervormingen die hebben plaatsgevonden. En die zijn alle richtingen uitgegaan. Sommige recente beslissingen, zoals de regionalisering van de kinderbijslag, gaan richting een België met vier.
Het succesvolle Nederlandstalig onderwijs in de hoofdstad is dan weer een Vlaamse verworvenheid van decennia terug die niet zo makkelijk wordt teruggeschroefd. Die gaat dan weer uit van een tweeledig België.
En zo komen we vanzelf terug met de voeten op de grond. Er is namelijk nog de grootste partij van dit land. Samen met de andere V-partijen heeft die ook een stem in het kapittel. Brussel hoort bij Vlaanderen en niet apart. Men kan er gif op innemen dat Van Parijs’ ideeën over België bij N-VA, CD&V en Vlaams Belang op weinig enthousiasme zullen worden onthaald.
Lees ook het interview met politiek filosoof Philippe Van Parijs.
Lees meer over: Brussel, Opinie, Politiek, Philippe Van Parijs, filosoof, basisinkomen, taalrechtvaardigheid
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.