Voor wie zich bezighoudt met de toekomst van het Brussels Gewest, de stedenbouwkundige toekomst, is het al PAD wat de klok slaat. PAD staat voor Plan d'aménagement directeur. Of dictateur, zoals het tegenwoordig bij critici klinkt.
© Saskia Vanderstichele
| Steven Van Garsse, senior writer BRUZZ.
Opinie
Edito: hoeveel inwoners kan Brussel aan, zonder aan de leefbaarheid te raken?
Die richtplannen van aanleg (RPA's) worden in allerijl door minister-president Rudi Vervoort (PS) door de regering gejaagd. Ze leggen de toekomst vast van dertien strategische zones. De RPA's overtroeven ook meteen alle bestaande stedenbouwkundige afspraken.
Buurtcomités van over het hele gewest voelen zich in snelheid genomen. Ze hebben elkaar gevonden in hun verontwaardiging en komen binnenkort met een charter om die wat zij noemen 'ondemocratische daad' aan te kaarten.
De collectieve ijver waarmee dat gebeurt is ongezien in de geschiedenis van Brussel. Verder in dit magazine vertellen de initiatiefnemers waarom ze zo boos zijn.
"Door de stedenbouw veel meer naar het politieke niveau te trekken, wil de Brusselse regering meer invloed op de toekomst van de stad"
Het is best opvallend dat er voor een dergelijk abstract thema zoveel ongenoegen naar boven komt vanuit het Brusselse middenveld. Maar dat er reactie komt, was anderzijds ook wel te verwachten. De Brusselse regering heeft sinds een kleine tien jaar een ware klauw gelegd op de Brusselse stedenbouw. Eerst met de hervorming en versterking van de administratie. Daarna met het herschrijven van wetboeken.
Daarmee toont ze het primaat van de politiek in een sector waar de privé tot nog toe de plak zwaaide. Brussel is van oudsher een liberale stad waar de promotoren hun gang konden gaan. Of hun slag konden slaan, naargelang het perspectief.
Door de stedenbouw veel meer naar het politieke niveau te trekken, wil de Brusselse regering meer invloed op de toekomst van de stad. Ze komt daarmee tegemoet aan een decennialange kritiek dat de promotoren hier alles voor het zeggen hebben.
Het is dan op zich ook vreemd om te zien dat er vanuit progressieve hoek dergelijk megaprotest ontstaat.
Dat komt deels omdat de buurtcomités vermoeden dat diezelfde regering toch het spel van de promotoren speelt. Zodat die toch weer alles voor het zeggen hebben.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. En het debat tussen regering en de buurtcomités moet zeker gevoerd worden. De Brusselse regering is daar ook niet bang voor.
Intussen wordt ook meer en meer duidelijk waar de discussie écht over zal gaan. De Brusselse regering wil massaal veel woningen bouwen, om de stijging van de bevolking op te vangen en het fiscale draagvlak te verhogen. Maar ze baseert zich op demografische projecties die meer en meer achterhaald blijken. De enorme bevolkingsgroei die we afgelopen tien jaar zagen, zal in de toekomst wellicht vertragen.
En dan komt de cruciale vraag: hoeveel inwoners kan Brussel aan, zonder aan de leefbaarheid te raken? Is twee miljoen het maximum? Of mag het wat meer zijn? Moeten we densifiëren, of zelfs dedensifiëren zoals sommigen opwerpen? Het is dé vraag voor de komende jaren. Het antwoord zal niet eenduidig zijn, maar het zal er wel een zijn waarover iedereen een mening zal hebben.
Lees meer over: Brussel, Opinie, Stedenbouw, woningtekort, demografie, leefbaarheid
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.