Anton Vanderhasselt (29) werkt als productiemedewerker voor wereldmuziekconcerten in Bozar. Hij groeide op in Mollem (Asse) en studeerde film-, theater- en literatuurwetenschappen in Antwerpen. Hij heeft drie muzikale projecten als zanger en gitarist. Hij woont in Schaarbeek bij Dailly.
© Saskia Vanderstichele
| Enfant terrible: Anton Vanderhasselt, productiemedewerker Bozar en muzikant.
Enfant terrible: Anton Vanderhasselt, productiemedewerker en muzikant
© Saskia Vanderstichele
| Anton Vanderhasselt.
Er komt ontzettend veel kijken bij de organisatie van een concert: contracten opstellen, vluchten en hotels regelen, de technische opvolging.
Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat de artiest in de best mogelijke omstandigheden kan optreden. Bij wereldmuziek is dat altijd een uitdaging. Je moet visums in orde brengen, obscure instrumenten versterken en rekening houden met andere voedingsgewoonten.
Orde in de chaos brengen, zeg maar. Ik heb het geluk dat ik fantastische projecten mag begeleiden. De prinsen en prinsessen van het genre komen naar het Paleis voor Schone Kunsten, van Mongoolse keelzangers tot traditionele Afghaanse muzikanten.
Ik ben begonnen als ticketverkoper bij Bozar. De instelling trok me meteen aan omdat ze internationaal een naam als een klok heeft en er zoveel culturele evenementen tegelijk plaatsvinden. Ik ben gepromoveerd tot VIP Seating Planner. Bij elke voorstelling worden er heel wat vrijkaarten via sponsors, wedstrijden en de artiesten zelf verdeeld. Ik leidde dat in goede banen.
"Brussel is mijn speeltuin"
Mijn droomjob? Als productiemedewerker organiseer je concerten, als muziekprogrammator maak je artistieke keuzes. Dat lijkt me zalig. Het zou zijn alsof ik van rekkenvuller in de Colruyt opklim tot het management (lacht).
Als kind zong ik al graag. In de muziekschool leerde ik klassieke saxofoon. Nu zit ik in drie bands. Zyfa brengt americana met een Belgisch sausje. Abudhabi vzw staat voor rechttoe-rechtaanrock en mijn soloproject Kipsap is meer poppy, al sluipen er ook hiphopinvloeden in. Ik ben zanger, gitarist en producer. Omdat ik ook de basis ken van piano en drums, kan ik in mijn homestudio, volledig op eigen houtje, songs in laagjes opnemen. Nee, ik lig niet meer wakker van de grote doorbraak. Vroeger wel. Ik heb het losgelaten en ben nu meer op mijn gemak bij het songschrijven. Ik twijfel minder en het voelt oprechter.
Ik heb als muziekliefhebber een brede smaak. Ik ga geregeld naar concerten in de AB, de Botanique, Ateliers Claus, Volta en Werkplaats Walter. Het Koreaanse culturele centrum heeft me ook al aangenaam verrast met zijn programmatie. Thuis ontdek ik nieuwe muziek via Bandcamp, een streamingdienst die je stimuleert om muziek te kopen, zodat de artiest er ook iets aan verdient. Ik geef toe dat ik een vinyl-aficionado ben. Ik heb een hele Bang & Olufsen-installatie in jarenzeventigdesign bijeengespaard, een kastje met platen- en cassettespeler, speakers en versterkers. Ik kijk er graag naar (brede glimlach).
Brussel is mijn speeltuin, waar ik mijn goesting kan doen. Ik ben opgegroeid op het platteland, maar na een jaar in Avignon om mijn Frans bij te spijkeren, was ik helemaal klaar voor de hoofdstad. Ik hou van het multiculturele karakter, het lekkere eten, de laissez-fairementaliteit en de grote individuele vrijheid die ermee samenhangt.
De stad zet je steeds weer met je beide voeten op de grond. Als je in de Nieuwstraat een legertje bedelaars ziet, besef je dat je bevoorrecht bent, met je witte middenklassenleventje en je First World Problems. Ergernissen? Zonde dat het prachtige Conservatorium niet gerenoveerd raakt en er zo weinig respect voor fietsers is.
Ik heb twee jaar rustig gezocht naar een eigen huisje en ben het nu aan het verbouwen. Weet je dat ik er echt van kan genieten om in mijn tuin te zitten? Om gitaar te spelen, maar evengoed om onkruid uit te trekken.
Lees meer over: Schaarbeek, Samenleving, Bozar, Enfant Terrible, wereldmuziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.