Tia Van Renterghem (25) is actief bij het Burgerplatform BXLREfugees en Belgium Kitchen, een grootkeuken voor en door vluchtelingen. Ze leerde er de Ethiopiër Sammi kennen, met wie ze intussen getrouwd is. Ze werkt als boekhouder-fiscalist. Ze groeide op in Maarkedal en woont in Vorst.
© Saskia Vanderstichele
| Tia Van Renterghem, vrijwilligster bij Burgerplatform BXLRefugees.
Enfant terrible: Tia Van Renterghem, vrijwilligster bij Burgerplatform BXLRefugees
© Saskia Vanderstichele
| Tia Van Renterghem.
Toen ik in het voorjaar van 2017 in Brussel belandde, duurde het niet lang of ik was dagelijks in het Maximiliaanpark. Ik leerde via een sociaal project van mijn toenmalige werkgever PwC organisaties kennen die zich inzetten voor vluchtelingen. Ik hielp bij de voedselbedeling, bracht mensen met mijn auto naar een slaapplaats en zorgde zelf voor opvang. In twee jaar tijd hebben er een vijftigtal jongens en meisjes bij mij gelogeerd. Het was altijd gezellig druk in mijn kleine appartement. De hoge waterfactuur moest ik erbij nemen (lacht).
Mijn mannekes, ze hebben veel meegemaakt. Ze zijn gevlucht uit hun land omdat hun leven in gevaar was en ze hebben een lange, moeilijke tocht ondernomen. Overal werden ze weggejaagd. Ze hoopten dat ze in West-Europa met open armen ontvangen zouden worden. In plaats daarvan moesten ze in een park slapen, waar de ratten over hen heen liepen en de politie soms hardhandig optrad. Ze durven hun familie niet over hun miserie te vertellen, want dat zou ondankbaar zijn. Het thuisfront heeft zo zwaar geïnvesteerd in hen.
"Ik heb een heel grote familie nu"
Ze dromen van Engeland omdat ze verkeerd geïnformeerd zijn. Gelukkig krijgen ze in België hulp van solidaire burgers via het Burgerplatform, zodat ze bij families kunnen overnachten of in het opvangcentrum La Porte d’Ulysse in Haren.
Ik heb veel mensen in de watten gelegd, maar zij hebben mij ook in de watten gelegd. Ze koken voor mij of steken kaarsjes aan tegen het moment dat ik thuiskom. Ik heb een heel grote familie nu. Vaak ben ik de enige blanke in de groep, maar dat zie ik niet meer. Het geeft mij veel voldoening mensen in nood te kunnen helpen. Mijn huisbaas is trots op wat ik doe. Hij heeft ook geen reden tot klagen, want ik betaal mijn huur op tijd en de vrienden die ik op bezoek krijg, houden zich aan de huisregels. Als ik zeg dat het stil moet zijn als ik ga slapen, zeggen ze: “Ja, mama” (lacht).
Ik heb geleerd mezelf te beschermen. Je kunt niet de hele wereld redden. Er waren momenten dat ik mij schuldig voelde omdat ik in een restaurant geld uitgaf. Ik leefde ook altijd heel sterk mee als mijn jongens de oversteek naar Engeland waagden. Ik ergerde mij aan de onmenselijkheid van de politiek. Ik ben daarin rustiger geworden. Ik vraag ook zelf niet meer naar de vreselijke vluchtverhalen van mijn gasten. Ik heb het liever over hun toekomst. Of ik neem ze mee naar de stad, waar ze zich als toerist kunnen vergapen aan Manneken Pis (lacht).
Sammi kende geen woord Engels toen hij hier aankwam. We begrepen elkaar met handen en voeten. Onze vrienden zeiden dat we verliefd op elkaar waren. We hebben tegen onze gevoelens gevochten, maar uiteindelijk werden we een koppel. Het is zo’n lieve jongen (straalt)! We delen dezelfde waarden en we zijn er voor elkaar. De baby was niet gepland, maar nu hij er is, zijn we supergelukkig. Twee weken voor de geboorte zijn we getrouwd. Ik hoop dat Sammi interessant werk kan vinden, als houtbewerker bijvoorbeeld, en dat ik mijn schoonfamilie in Ethiopië binnenkort kan bezoeken.
Brussel is mijn thuis. De stad is zo kosmopolitisch, tolerant en open van geest. Dag en nacht verschil met het platteland waar ik vandaan kom. Ik ga zondag graag op de Zuidmarkt inkopen doen en een Marokkaanse pannenkoek eten. In Vorst geniet ik van het park vlakbij. Ik heb rust gevonden in mijn leven, maar mijn deur blijft openstaan voor andere mensen.
Lees meer over: Vorst, Samenleving, Enfant Terrible, BXLRefugees
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.