Muzikant Jan Verstraeten temt zijn demonen: 'Zelfs de stoerste zeebonken worden zeeziek'

Monsters, maanreizen en toevallige reddingen: bij Jan Verstraeten loopt het leven over van symboliek. Op zijn nieuwe ep Sailor gets seasick too kabbelen rouw en troost zij aan zij – met een demon van drie meter op de achterbank.

“Ik ben bezig met het knutselen van een drie meter grote demon,” vertelt Jan Verstraeten via Zoom vanuit zijn volledig in roze kleuren opgetrokken keuken. “Ik moet nog zien of ik die in de AB Club zal binnenkrijgen.” Monsters en vreemde creaturen zijn nadrukkelijk aanwezig in zijn bitterzoete, tussen roze en zwart laverende audiovisuele universum. Op de hoes van zijn nieuwe ep Sailor gets seasick too sluit zo een zwartgeblakerd schepsel een jonge mens in de armen.

“Ik probeer er niet te veel over na te denken vanwaar die donkere wezens komen,” vertelt de zanger en kunstenaar. “Ik ben voortdurend dingen aan het maken, zowel muziek als visuele stuff. Op een bepaald moment klit dat allemaal samen.” De vonk voor deze ep was het nummer 'Wanna sail', een lied dat Verstraeten schreef na een droom over een jongen die naar de maan wil zeilen en afscheid neemt van de wereld. Diezelfde week zei de Amerikaans-Brusselse muzikant Matt Watts, een van Verstraetens meest dierbare vrienden, het ondermaanse vaarwel. “Bizar genoeg was het de drie volgende nachten strawberry moon. Ik heb dat nummer op zijn afscheid gespeeld.”

Ongeluk komt nooit alleen. Op de dag dat hij de tekening voor de hoes van zijn ep maakte, reed Verstraeten langs het kanaal in Gent. “Ik zag een meisje over de reling van de brug staan, klaar om te springen. Ik ben halsoverkop gestopt en heb haar net op tijd in mijn armen kunnen sluiten. Ik vertelde haar over Matt, maar ze duwde me weg. Uiteindelijk heb ik haar toch kunnen overtuigen.” Niet veel later reed hij bijna een puppy aan, “maar ik kon nog net op tijd remmen.”

Aan de poëtische titel van zijn met triphop, beats en strijkers gevulde ep, waarmee hij nu ook doorbreekt in Frankrijk, kwam Verstraeten dan weer door een nummer dat hij dertien jaar eerder had geschreven voor een vriend die bezweek aan kanker. “Mijn broer wilde die zin vereeuwigen met zijn eerste tattoo, en zo kwam ik weer bij die song terecht. Die mooie gedachte, dat zelfs de stoerste zeebonken ook wel eens zeeziek worden, sloot aan bij al die dingen die mij vorig jaar waren overkomen.” En zo had Verstraeten plots vijf even intense als broze songs in handen over afscheid en het heft in eigen handen nemen, over leven en dood. “Een reminder dat we fragiel zijn, dat we kunnen doodgaan aan kanker, maar ook aan angst of verdriet.”

De ep Sailor gets seasick too is uit bij Virgin, Jan Verstraeten speelt live op 13/5 in de Ancienne Belgique (abconcerts.be) en op 23/10 in de Botanique (botanique.be)