Ozark Henry: 'Ik wist niet wat luisteren, toch mijn corebusiness, écht betekent'

Tien jaar experiment met 3D-geluid leidde Piet Goddaer, alias Ozark Henry, tot August Parker, een project waarin muziek en ruimte een nieuwe emotionele dimensie krijgen. Zijn onderzoek naar hoe ons brein klank ervaart, veranderde de manier waarop hij muziek maakt én uitvoert.

Tien jaar geleden vertelde Piet Goddaer, alias Ozark Henry, dat hij met het Belgian National Orchestra een livealbum in 3D had opgenomen. Hij wilde luisteraars het gevoel geven dat ze zich midden in de muziek bevonden. In de terugblik moet dat de eerste stap zijn geweest in een proces dat vandaag culmineert in August Parker. “Tijdens een speciaal voor de muzikanten van het orkest georganiseerde luistersessie was me opgevallen hoe geëmotioneerd ze waren. Sommigen begonnen te huilen, omdat ze zichzelf en de ruimte herkenden in de muziek. Omdat ik die extra emotionele dimensie niet begreep, ben ik ze gaan onderzoeken. Het resultaat ben ik onder de naam August Parker gaan voorstellen in New York, aan mensen van Google en Amazon, en vervolgens in de rest van de wereld.”

Op de Music & Technology-afdeling van New York University, waar de autoriteiten op het vlak van immersive sound zich bevinden, en met audio engineer Paul Geluso, die het nieuwe album zou mixen, leerde hij hoe hecht de relatie is tussen luisteren en het menselijke brein. “Ik had me nooit afgevraagd wat luisteren écht betekent, terwijl het toch mijn corebusiness is als muzikant. De conclusie was dat ons brein het 3D-format instinctief het beste begrijpt, omdat het functioneert in een 3D-wereld. Ik snap nu beter wat ruimte en klank zijn en hoe je een ruimte kan aanpassen zodat die reageert op wat ik erin zet.”

Het deert hem niet dat zijn nieuwe plaat gewoon in stereo geconsumeerd zal worden, en niet in immersive sound. “Ik ben ervan overtuigd dat het de toekomst is”, vertelt Goddaer. “De plaat zo maken sloot het beste aan bij wie ik ben als artiest. Er in 3D naar luisteren is een beleving, maar de vinyl klinkt ook geweldig.” Zijn passages in het Koninklijk Circus – met Sarah Pepels, Hanne Torfs en Sep François in zijn nieuwe band – zijn ook oldskool. “Zalen zijn nog niet aangepast aan de technologie, en als ik zelf de keuze heb tussen een zaal met geschiedenis en een zaal waar je immersief kan werken, verkies ik nog steeds die eerste. Technologie moet altijd in dienst staan van de songs.”

Die komen te midden van alle ruimtelijkheid nog steeds met metaforen en, af en toe, een onderliggende frustratie. Neem nu ‘1970’, over niet in de pas willen lopen. “Toen ik vroeger eens een rok droeg op het podium, was het alsof de wereld verging. Dat was not done. Terwijl ik lang heb gedacht dat we naar een toegankelijkere maatschappij aan het evolueren waren. Dat bekrompen conservatisme is terug, mensen worden weer volop aangesproken op hoe ze eruitzien.” In ‘Dancer in the dark’ draagt hij zichzelf op vooral zijn onvoorspelbare zelf te blijven. “Ook als artiest dwaal je weleens af van de essentie. Het besef dat ik anders moest gaan luisteren heeft voor een nieuw begin gezorgd.”

August Parker is uit bij [PIAS], Ozark Henry speelt op 14 en 15/11 in het Koninklijk Circus, cirque-royal-bruxelles.be